//=time() ?>
ดัดลีย์เริ่มร้องไห้เสียงดัง อันที่จริงเขาไม่ได้ร้องไห้จริงๆหรอก เขาไม่ได้ร้องไห้จริงๆ มาหลายปีแล้ว เขารู้ว่าแค่แกล้งทำหน้าเหยเก และตะเบ็งเสียงคร่ำครวญ แม่ของเขาก็ยอมให้ทุกอย่างที่เขาต้องการ
"โอ๋ อะโอ๋ โอ๋นะ ลูกรัก อย่าร้องไห้ แม่ไม่ปล่อยให้เขาทำวันพิเศษของหนูพังหรอก"
"ไม่ต้องขอโทษหรอกครับคุณ วันนี้ไม่มีอะไรทำให้ผมหัวเสียได้!กลับยินดีเสียมากกว่า เพราะคนที่คุณก็รู้ว่าใครหายไปแล้วในที่สุด! แม้แต่พวกมักเกิ้ลอย่างคุณก็น่าจะฉลองวันอันแสนสุขแบบนี้ด้วยนะครับ!"
แล้วชายชราก็กอดนายเดอร์สลีย์ก่อนที่จะเดินจากไป
"อย่ายุ่งกับลูกสาวฉัน นังลูกหมา!!"
นางวีสลีย์วิ่งพลางเหวี่ยงเสื้อคลุมทิ้ง เพื่อให้แขนทั้งสองเป็นอิสระ เบลลาทริกซ์หมุนตัวกลับมา เธอหัวเราะเสียงก้องเมื่อเห็นผู้ท้าทายคนใหม่
#potterhead #HarryPotter #harrypotterfanart
เสียงใบดาบที่ฟันลงไปถูกกลบด้วยเสียงคำรามของฝูงชน หรือเสียงต่อสู้ของพวกยักษ์ หรือเสียงควบของเซ็นทอร์ แต่กระนั้นดูเหมือนตาทุกคู่จะหันมามองทันที
เนวิลล์ฟันดาบลงไปเพียงฉับเดียว หัวของงูใหญ่ก็ขาดกระเด็น --
#potterhead #HarryPotter #HarryPotterfanart
"เดรโกยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า เขายังอยู่ข้างในปราสาทใช่ไหม"
เสียงกระซิบนั้นแทบจะไม่ได้ยิน ริมฝีปากของเธออยู่ห่างจากหูเขาแค่นิ้วเดียว ศีรษะกัมต่ำจนผมยาวคลี่บังใบหน้าเขาจากคนที่เฝ้าดูอยู่
"ใช่" เขากระซิบตอบ
#harrypotter #potterhead #harrypotterfanart
เขาไม่อาจบังคับเนื้อตัวที่สั่นเทิ้มได้ มันไม่ง่ายเลยที่จะตาย ทุกๆวินาทีที่เขาหายใจ กลิ่นหญ้า อากาศเย็นบนใบหน้า ล้วนแต่มีค่ายิ่งนัก คิดดูเถิดว่าคนอื่นมีเวลาเป็นปีๆ มีเวลาให้ใช้แบบทิ้งขว้าง มีเวลามากเสียจนดูเหมือนมันคืบคลานไปช้าเหลือเกิน แต่เขาเองกลับยึดเหนี่ยวไว้ทุกวินาที
แฮร์รี่ดิ่งลงไป มัลฟอยชูแขนขึ้นเมื่อเห็นเขาตรงมา แต่เมื่อแฮร์รี่คว้า เขาก็รู้ทันทีว่าไม่ได้ผล กอยล์ตัวหนักเกินไป มือที่ชุ่มเหงื่อของมัลฟอยหลุดจากกำมือของแฮร์รี่ --
"ถ้าเราตายเพราะพวกมันล่ะก็ ฉันจะฆ่านาย แฮร์รี่!" เสียงรอนคำราม
"เฮ้ย! ที่นี่เขากำลังรบกันอยู่นะ!"
รอนและเฮอร์ไมโอนี่ผละจากกัน แต่แขนยังคงโอบรัดอีกฝ่าย
"ฉันรู้ เพื่อน"
รอนพูด สีหน้าราวกับเพิ่งถูกลูกบลัดเจอร์ฟาดใส่ด้านหลังศีรษะ
"เพราะงั้นถ้าไม่ทำตอนนี้จะไปทำตอนไหนล่ะ จริงไหม"
#potterhead #harrypotter
"แฮร์รี่!" เขาหายใจหอบ พลางนวดคลึงแผ่นอกกว้างใหญ่ใต้ชุดนอนไหมสีเขียวมรกต "พ่อหนุ่มที่รัก...แปลกใจมาก...มิเนอร์ว่า กรุณาอธิบายด้วย...เซเวอร์รัส...อะไร..."
"อาจารย์ใหญ่ของเราขอตัวชั่วคราว"
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูด และชี้ไปที่รูรูปตัวสเนปบนหน้าต่าง
#potterhead #harrypotter
ใบหน้าที่สวยงามแต่น่าหวาดเกรงนั้นประดับด้วยรอยยิ้มเป็นเชิงถาม บนศีรษะเธอมีเส้นวงกลมหินอ่อนแบบบางรัดอยู่รอบ คล้ายมงกุฎที่เฟลอร์สวมในงานแต่งงาน มีตัวหนังสือเล็กจิ๋วสลักไว้บนนั้น แฮร์รี่ก้าวออกจากผ้าคลุม ปีนขึ้นไปบนฐานรูปสลักเพื่อจะอ่าน
"เชาวน์ปัญญาเหลือคณานับคือขุมทรัพย์มหาศาล"