//=time() ?>
ริชหนิงเลิกกันแล้วต่างคนต่างเปลี่ยนเลย แบบว่าพี่ริชหล่อขึ้นมากกกกก ส่วนน้องหนิงคือหนุ่มๆต่อแถวรอจีบอะ ยัยคนสวยสุดๆ
จริงนะ ที่ผ่านมาลูก้าก็ขึ้นเวทีด้วยจริตที่ว่า “ฉันนี่แหละผู้ชนะ” ลูก้าไม่แสดงความกลัวออกมาเลยแะ ดูไม่เคยกังวลเลย ไม่รู้จะกู่กลับมาได้มั้ย ความเป็นมนุษย์ของลูก้าเนี่ย แต่ดูหน้าที่เจอฮยอนอาดิ คือ ฮือ แอบหวังลึกๆๆๆๆ ว่าลูก้ายังมีความเป็นมนุษย์อยู่จริงๆนะ ㅠㅠ
#illslick อยากได้วาร์ปนักวาดเลยค่ะ วาดเหมือนต้นฉบับเป๊ะๆเลย
คือนี่พึ่งเข้าด้อมบ้านมังกร ก็ว่าทำไมเห็นเพลงเขาผ่านฟีดผ่านๆละรูปคุ้นๆจัง ออ แบบนี้นี่เอง🤣 ทำไมคนถึงชอบสนับสนุนคนที่มีนิสัยขี้ก็อปแบบนี้อะ สต.ไม่ฟัง ไม่ใช่แอนตี้ แต่เห็นแล้วมันอดไม่ได้จริงๆครั้งนี้
เมื่อคืนมีวีทูบเบอร์ท่านหนึ่งรีวิวหนังสือให้
"หนุ่มๆ ในเล่มคือดีงามทุกคน" (ฮา)
เพื่อความเป็นส่วนตัว ผมไม่สามารถบอกได้ว่าวีฯ ท่านนั้นคือพรี่หมี @Calista_ARP นะครับ
ส่วนตัวหนังสือก็ยังสั่งทางปณ. ได้นะครับ
https://t.co/gHpOBxCOqN <<
เห็นมีประเด็นอะไรกันเรื่องป่วยเหรอ
ตอนนี้เราก็ไม่สบายอยู่เหมือนกัน น้ำมูกไหลโจกๆ มาตั้งแต่วันอังคารแล้วยังไม่หายเลย กอดๆ เราโหน่อย ฮรือ
ถ้าใครไม่กอดเรา เราจะเอาชายเสื้อคุณสั่งน้ำมูกนะ!!
สุดท้าย คานาเดะ
เนื่องจากเป็นการ์ดสองดาวเลยอาจแงะอะไรไม่ได้มาก แต่ชุดของคานาเดะเองก็มีดีไซน์ที่เหมือนผ้าที่ถูกเย็บหรือเนาเอาไว้อยู่ด้วย
และริบบิ้นในมือของคานาเดะคือริบบิ้นจากชุดไอดีสมายของมิซึกิ
ซึ่งก็แอบคิดว่าสีของมันค่อนข้างเด่นจากชุดสีชมพูของมิซึกิด้วย
อีกจุดที่เรารู้สึกว่ามันคล้ายก็คือ บาเกะโนะฮานะกับไอดีสมาย ห้องเหมือนมาจากห้องเดียวกันที่สีซีดหายไปและมืดลง
องค์ประกอบหลายๆอย่างคล้ายกันอาจมีเปลี่ยนนิดหน่อย
ของมาฟุยุก็มีองค์ประกอบหลายๆอย่างที่พอคล้ายกันเช่นกัน อย่างผ้าม่าน กล่องของขวัญ ดอกไม้/หมอนปักหมุดลายดอกไม้
เรื่องแรกที่อยากพูดคือร่มที่หล่นอยู่ที่พื้นในการ์ดของมาฟุยุ
ทำให้นึกถึงอีเว้นต์โฟกัสของมิซึกิ ที่มิซึกิได้ช่วยให้ทางออกกับมาฟุยุ ว่ามันยังมีทางออกคือการหนีอยู่ด้วยนะ ซึ่งการ์ดของมิซึกิในครั้งนั้น ก็เป็นมิซึกิที่ยื่นร่มให้กับใครบางคน ท่ามกลางเมืองที่ล่มสลาย
ต่อมาเป็นการ์ดของมาฟุยุ ที่กำลังมองไปยังร่มที่คว่ำอยู่ที่พื้นข้างๆ รอบๆ ร่มนั้นก็มีดอกกุหลาบ ที่เปลี่ยนสี 1 ดอกอยู่ด้วย
สีหน้าของมาฟุยุดูเหมือนจะกำลังมองมันแล้วคิดอะไรบางอย่าง แต่ไม่ได้ยื่นมือไปแตะมันหรือทำอะไร ท่าทางของมาฟุยุที่เอาแขนไขว้ตัวเอง ก็ค่อนข้างจะเป็นภาษากาย+
ทำไมเมคานิคส์สไตล์อ.ฮาเซกาว่า (คนเขียนครอสโบนกันดั้ม) ถึงยากในการทำของเล่นสไตล์เรียลโรบอท?
คืออ.เขาชอบออกแบบเครื่องกลแปลงร่างได้แบบไม่สนห่าเหวอะไรเลย แปลงร่างได้แบบไม่ต้องมีจุดพับใดๆ ไม่สนว่าหุ่นมันมีเครื่องในอะไรไหม แบบในเรื่องไดซอร์ดอะครับ (หุ่นในเรื่องเป็นอาวุธเทพ… https://t.co/Cy1kOLF1bx
แถมสีน้ำยังขุ่นด้วย ไม่ได้สะท้อนอะไรกลับมา ต่างจากการ์ดสามดาวของมิซึกิ
ทำให้รู้สึกว่าเอนะในตอนนี้ ทั้งยังเข้าไปหามิซึกิไม่ได้และยังไม่ได้เข้าใจจิตใจของมิซึกิได้อย่างเต็มที่
ถึงอย่างนั้นก็ยังอยากเข้าใจเลยกำมันไว้ในมือไม่ยอมปล่อย และมีสีหน้าเจ็บปวดราวกับอยากจะเข้าไปหาด้านในนั้น
การ์ดของทั้งสามคนมีจุดร่วมอยู่ที่มีริบบิ้นสีขาวอยู่ แม้ว่าริบบิ้นในการ์ดบางส่วนจะถูกย้อมสีจนกลายเป็นสีแดงไปแล้ว
ถ้านับสีแดงเป็นความเจ็บปวด หรือเรื่องที่มิซึกิแบกเอาไว้ในใจ
จากสีหน้าและสถานที่รวมถึงสีของริบบิ้น เอนะในตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นคนที่เห็นความเจ็บปวดของมิซึกิชัดที่สุด
การ์ดของเอนะเหมือนกับการ์ดสามดาวมิซึกิในจุดที่อยู่บนกระจก ดูเหมือนจะตื้น เพราะตัวหรือชุดไม่จมเลย แต่กลับมีรอยกระเพื่อมของน้ำ
แต่มีจุดต่างจากตรงที่ว่า ริบบิ้บกลับจมลงไปได้ แถมยังจมลึกด้วย เท่ากับว่าไม่ใช่น้ำตื้น แต่เอนะไม่สามารถผ่านมันลงไปได้
มังงะเขียนมา 30 ปีแล้ว ความนิยมก็ดี ยอดขายของเล่นก็บัง ทำไมยังไม่มีเมะ?
...แต่ก็เข้าใจอะนะ ว่าหุ่นฝั่งศัตรูดีไซน์มันฮาเซกาว่ามากๆ ...
ต่อมา มาที่การ์ดของเอนะ
การ์ดของเอนะรอบนี้ เอนะมองเข้าไปยังพื้นน้ำด้วยสีหน้าเจ็บปวด ในมือกำริบบิ้นสีแดงฉานเอาไว้แบบไม่ยอมปล่อย มืออีกข้างเหมือนอยากจะเอื้อมไปคว้าริบบิ้นที่จมลงไปขึ้นมาแต่ทำไม่ได้
ตรงนี้เพื่อนมีชี้มาว่าตะแกรงบนกระโปรงของมิซึกิมีลวดลายคล้ายกับปีกของผีเสื้อ
ไม่แน่ใจแต่ก็ คิดว่าอาจมีความเป็นไปได้เพราะในการ์ดมิซึกินอกจาก หัวใจกลวง ดอกกุหลาบ ร่ม ก็มีผีเสื้อที่โผล่มาให้เห็นเรื่อยๆเหมือนกันค่ะ
ซึ่งปกติผีเสื้อมักสื่อถึงความเปลี่ยนแปลงความไม่จีรังอยู่แล้วด้วย...
รอบนี้ ก็ยังรู้สึกว่าเป็นมุมมองที่ออบมองเข้ามาเหมือนเดิม แต่ที่มีเพิ่มขึ้นมาแล้ว ทำให้รู้สึกเหงากว่าเดิมนอกจากสีที่หายไปมันคือ ริบบิ้นที่คราวนี้ห้อยขวางด้านหน้าด้วย
ความรู้สึกเราตอนเห็นริบบิ้นตรงนี้คือ ไม่ต่างจากป้ายห้ามเข้าเลย เพราะมันกั้นทางเอาไว้อยู่