//=time() ?>
เสียงฝีเท้าของจอมเวทย์ประจำราชวงศ์หยุดลงที่หน้าประตูแกะสลักบานใหญ่ เคาะสองสามครั้งพอเป็นพิธีก่อนจะผลักมันเข้าไป
“เจ้าชายข้ารีบมาที่สุดแล้ว…?”
ผมสีเงินส่องประกายสะท้อนแสงเทียน เจ้าชายน้อยกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงใหญ่ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยไม่พูดสิ่งใด…
🩵🧡
“ป๊าผมเป็นผู้ใช้คุณไสย มีหน้าที่ปกป้องผู้คน ถ้าผมไม่ทำแล้วผมจะเป็นอะไร?”
“ก็เป็นลูกป๊าไง”
ถ้าโทจิมาเป็นอาจารย์นี่ไอโจน่าจะมีหงอย เป็นหมากันบ้างล่ะนะ
โทจิน่าจะรำคาญยูจิแบบใช่เท้าเขี่ยให้ออกห่าง แต่พอน้องหายขึ้นมาก็แบบ “อิตาโดริหายไปไหน?” แล้วก็ตามหาน้อง รำคาญน้องแต่ก็คิดว่าน้องน่ารักในเวลาเดียวกัน ยูจิเดินตามโทจิต้อยๆเพราะชื่นชม โทจิเดินตามยูจิต้อยๆเพราะกลัวหาย (ต่อ)
แวะมาแปะใบเมนูของบูธตัวเองแล้วค่ะหลังจากอู้ไม่ทำมานาน😂 ใครที่เดินผ่านไปผ่านมาแวะเข้ามาชิมความแซ่บก่อนได้นะคะ😳 ส่วนใครที่พรีโดฯไว้มาฝอยลูกกันได้นะคะ🌚🌝 #CQ7