//=time() ?>
ลูกข้าร้ายตรงไหนกัน การกดมุมให้ดูว่าอุเมะจังน่ะสวยสุขภาพดีกินอิ่มนอนหลับต่างหาก ยิ่งมีหลายมุมจะได้ชมความงดงามที่หาเปรียบมิได้ แค่สายตาดุดันแต่เป็นเด็กดีที่น่ารัก ดาคิจังน่ะไม่ใช่ตัวร้ายซักหน่อย
แย่จัง หาไม่ได้เหรอ? ทั้งโนรุทั้งเข็มกลัด ไม่มีเลยเหรอ? โถโถ น่าสงสารจริงๆเลยน้า น่าสงสาร~ ก็สมเป็นพวกเจ้าที่รับเลี้ยงไปทั่วยังไงล่ะ พวกมัมหมีจัง~
คาร์ไม่ซ้ำจำแอคไม่ได้ ทวิตไปอ้าวนั่นแอคใคร ทำไมเหมือนจัง ว้าว นั่นทวิตข้าเอง
ไม่ละลาบละล้วงหรือพูดจาไม่น่ารักล่วงเกินเด็กคนนั้นด้วยน้า~ ถึงจะพูดจาไม่น่ารักก็ตาม~ ให้เกียรติเธอกันด้วยน้า~
ราตรีสวัสดิ์ชิโนบุจัง~
“ไม่ว่าตอนไหน ก็ถูกเสนอว่าเป็นดอกไม้แห่งความตายงั้นหรือ?”
โดมะหันมองสาวกของตนพลางเอ่ยถาม、สายพันธุ์เดียวที่เขาจะนึกได้ก็คงเป็น—ใช่ไหม?
ต่อให้เป็นสีที่บริสุทธิ์และไม่เคยช่วงชิงความตาย ก็ยังถูกมองว่าช่วงชิงชีวิตของมนุษย์อยู่ดี
ทั้งที่、เด็กคนนั้นมีพิษไว้ป้องกันตัวนี่นา?
ถึงจะอยู่ในยุคเรวะมาสองถึงสามวัน、ไม่ได้แปลว่าเขาจะต้องผกผันตามยุคสมัย บางอย่างยังคงเดิมและคงไว้ซึ่งความเป็นอสูร
หญิงสาวต่างมีความคิดที่หลากหลาย ยิ่งไปกว่านั้น—บางคนก็ทำงานแลกกับเงินเสียจนร่างกายอ่อนแอปางตาย
สุดท้ายแล้ว
ความโง่เขลาก็ยังเป็นตัวแปร
ที่ไม่ผกผันตามกาลเวลา.