//=time() ?>
[OOC]
“โอฮาโย~! ฉันกับผู้ดูแลร่วมกันทำเจ้าสิ่งนี้มาให้มินนะซัง ลองกดเล่นกันดูสิ! เล่นได้ไม่จำกัดเลยล่ะนะ”
“อย่าลืมเอามาอวดกันล่ะ! และก็ขอให้จากนี้เป็นวันที่ดีครับ!!”
“จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้”
ถ้ายังหลับตาอยู่ แบบนั้น—ก็ไม่มีวันที่จะเก่งขึ้น
อยากจะสู้จนถึงที่สุดของวินาทีสุดท้าย
ไม่ว่าจะเป็นการบล็อกกลางอากาศ การรับลูก หรือจะแม้แต่การเล่นบอลเร็ว ฉันจะต้องทำให้ดีมากกว่านี้ จะต้องเก่งขึ้นกว่านี้
“ถ้าไม่พยายามตอนนี้ แล้วเมื่อไรจะสำเร็จกันล่ะ?”
“ส–สุขสันต์วันคล้ายวันเกิด เจ้าสึกิชิมะ!!!”
“ถ้าได้ของขวัญเยอะเกินไป แบ่งให้ฉันได้นะ” 👍🏻🔥
‘ไม่มีทางจะชนะได้หรอก’
เรื่องแบบนี้ฮินาตะเองก็ไม่เข้าใจ ทำไมเขายังไม่อยากที่จะยอมแพ้—
แต่ว่า
“ตอนนี้เรายังไม่แพ้นี่น่า”
เหตุผลแค่นี้ก็เพียงพอที่จะสู้ต่อจนจบเกมแล้วล่ะ!
แค่ได้ทำเต็มที่ ได้พยายาม ไม่ยอมแพ้—ฮินาตะจะสู้ต่อจนวินาทีสุดท้ายของเกม ต่อให้ผลจะแพ้หรือชนะก็ตาม
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดในวันนี้—แม้จะเป็นวันที่วุ่นวายแต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความสนุกสำหรับฮินาตะ
และเรื่องราวในวันนี้ทำให้คนอย่างฮินาตะตระหนักได้ว่า
“กล่องนมไม่ได้มีแค่กล่องเดียวในโลกหรอกนะ!”
“โอยาสุมิ– มินนะซัง!!”
“มีกำแพงสูงมาขวางอยู่ตรงหน้าฉัน”
เกือบทุกครั้งที่ฮินาตะจะตบบอลลงไปเพื่อ‘ทำคะแนน’ ก็จะมีกำแพงมาหยุดฉันเอาไว้
“ฉันสงสัยมาโดยตลอดว่าทิวทัศน์อีกด้านหนึ่งของกำแพงจะเป็นยังไงกันนะ”
“ถ้าฉันมองเห็นวิวเหล่านั้นแล้วฉันจะรู้สึกยังไงกัน”
และใช่—
“ลำพังเพียงตัวฉันคนเดียวมองไม่เห็นแน่”