//=time() ?>
`พวกเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง`
`สบายดีใช่รึไม่หวังว่าข้าจักมิหายไปนานจนพวกเจ้าลืมกันไปเสียแล้ว`
` ข้ารู้ว่ายามนี้พวกเจ้าสนุกกับการโปป้ปดแต่อย่าลืมไปหนา ว่าอย่าโป้ปดมากเกินไปไม่สิ อย่าโป้ปดในเรื่องที่มิควรหากแม้ว่าคนคนนั้นจักสนิทหรือมิใช่คนรู้จักดีก็ตาม`
`แต่หากเป็นคนรู้ใจกันก็เล่นแบบพอดิบพอดีหนา อย่าลืมใส่ใจคนรอบข้างเสมออย่าได้เล่นเพลินจนเผลอตัวมากไป ^ ^ `
`สู้ๆ`
`.......`....... `
เจียนเหยี่ยนหลียืนอยู่ในเหตุการณ์พอดิบพอดีมองด้วยแววตาปริบๆ https://t.co/BahZedeimX
เจียนเหยี่ยนหลีคิดและพิจารณาอยู่นานก่อนจักทำสีหน้าจริงจังแล้วเอ่ยออกมา
` จะ.. จริงๆแล้วข้ามิเคยชอบคุณชายจินเลย!! `
อยู่อยู่ใบหน้าจริงจังก็คอยๆเริ่มเกิดสีมะเขื เทศขึ้น
` มะ มิได้มีความสนใจเลยแม้สักนิด.. คะ คือขะ `
ข้าเกลียดเขามะ มะ มะ มาก ม๊าก!..////`
นางหน้าแดง
🪷space พรายน้ำน้อย 🪷
` คิคิ๊ `
เจียนเหลี่ยนหลีหัวเราะเบาๆวันนี้มีเซียนหลานท่านได้มาพบปะกัน
นางมองภาพเหล่านี้ด้วยรอยยิ้มสดใสเพราะอาเฉิงและอาเซี่ยนก็อยู่ที่นี้เช่นกันทำให้นางมีความสุขมากเป็นพิเศษ
`พูดถึง วีรกรรม ของอาเฉิงสมัยเด็กล่ะก็มิมีเยอะนักเพราะส่วนใหญ่อาเซี่ยนจักแอบชอบชวนอาเฉิงไปซนเสียมากกว่า`
อาหลีเล่าพลางหัวเราะออกมาเบาๆ
`หากจักให้เอ่ยถึงคงจักเป็นเรื่องที่ทั้งคู่และศิษย์น้องพากันแอบจักไปเก็บบัวกันตอนนี้นั้นรู้สึกว่าจักโดนสุนัขที่เฝ้าอยู่ตรงทางเข้า
` พวกเจ้าเป็นอย่างไรกันบ้าง`
`มิได้หักโหมกันเกินไปใช่รึไม่`
อาหลีเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
`แม้ว่าอาเฉิงจะดุไปเสียหน่อยแต่ทั้งหมดนี้เขาทำให้พวกเจ้าแข็งแกร่งขึ้นอาจจุกเหนื่อยนแต่อาเฉิงมิได้เกลียดพวกเจ้าหรอกหนา`
`เพราะฉะนั้นพยายามเข้าล่ะ`