𝘿𝙊𝙋𝙋𝙊 ━ 独歩さんのイラストまとめ

เดี๋ยวก็ต้องกลับไปวนลูปเป็นหุ่นยนต์มนุษย์ให้คนเขาใช้งานกันอีกรอบ.. ทั้งสัปดาห์… วนไปไม่จบไม่สิ้น…. เป็นทาสระบบแสนเน่าเฟะ ในโลกที่เป็นเลิศในด้านของความเส็งเคร็ง…… เห้อ

เ ห้ อ

เ ห้ อ

เ ห้ อ

..

ทำไมงานไม่ทำตัวเองกันบ้างฟะ..

ไม่ทันไรก็โดนเล่นซะแล้ว

เส้นผมเปียกโชก , เสื้อผ้าและกระเป๋าเปรอะเปื้อนไปด้วยผงแป้งและสี — ใบหน้าเองก็..ถูกชะโลมไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่างจนไม่กล้าเดินผ่านอะไรที่จะต้องเห็นเงาสะท้อนของตัวเอง

ธรรมดาก็แทบจะมีสภาพไม่เหมือนคนมีชีวิตอยู่แล้ว แล้วนี่..

“ … ”

/รู้สึกสิ้นหวังจนพูดไม่ออก

“ ห-ให้ผมเหรอครับ ? ! ! ค คือว่า.. ขอโทษที่ทำให้ลำบาก… ม-ไม่ใช่สิ ! ขอบคุณที่กรุณานึกถึงกันนะครับ ! ! ! ! ”

ผงกหัวขอบโทษ (ขอบคุณ+ขอโทษ) ซ้ำหลายครั้งจนผมเสียทรง ก่อนจะหยิบรูปตรงหน้าขึ้นมาทำไว้อีกหลาย ๆ ฉบับ

พร้อมถือมันไว้ด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข

“ ทุกคน..ดูนี่สิครับ ! ”

♥️ https://t.co/kasbOVcXq0