//=time() ?>
กะอีกฉากในตำนานที่ทั่นอ๋องเรียกน้องว่า"อวี้เอ๋อร์"เป็นครั้งแรก นุกี๊ดมาก ความรักความเอ็นดูเมียนี่ใส่อยู่ในคำเรียกหมดแล้ว เจ้าหยกน้อยคนสำคัญของทั่นอ๋องเนอะ ;;-;; / ชั่ยค่ะจากนี้เขาจะเรียกน้องว่าอวี้เอ๋อร์ไปทั้งเรื่อง อ้อนเมียง้อเมียก็คำนี้แหละ---
กุตายแร้ว 😭😭😭😭😭 "เจ้าเขียนหนังสือเป็นหรือไม่...จับพู่กันสิข้าจะสอนเจ้า" ฉากสอนเมียเขียนหนังสือในตำนาน😭😭😭 ชั่ยค่ะอวี้เอ๋อร์ทั่นอ๋องอัจฉริยะจริง ผ่านตาครั้งแรกน้องก็จำได้แล้ว เนี่ยความพราวในตัวเมียทั่นอ๋องอ่ะ 5555555
อาซู่สวยมากกกกกกกกกก พิเหยาก็สวยอ่ะ มองคู่กันละเจริญตาจิง / นุรู้ละทำไมพี่ใส่หมวก-----
สายตาอ่อนโยนคืออะไรคะพี่เจียง!!!!! 😭😭😭 พี่ซีนุ่มฟูละเกินอ่า นู่มมมมม
"เกอเกอ สองคนนี้เป็นผู้ติดตาม(ฟีลประมาณคนรับใช้)ท่านหรือ?"
"เอ่อ...ผู้ติดตามก็ไม่ถูก ถ้าจะให้พูดก็เป็นผู้ช่วยดีกว่าน่ะ"
"งั้นหรือ? เช่นนั้นก็รบกวนด้วย"
/ อิน้องโว้ย ไอ้เจ้าเด่กแสบ 5555555555555555555
รักภาพเรื่องนี้จริงจังมาก เป็นเรื่องที่เห็นปุ๊บละกดอ่านแบบแทบไม่ต้องคิดอ่ะ สวยจนเมินไม่ได้ต้องตามอ่านทุกอาทิตย์ ซ้ายพระเอกค่ะจวินเสวียนเซียว ขวานายเอกเสิ่นยวี่(ใช่ค่ะคนแซ่เสิ่นอีกแร้ว คนงามมักแซ่เสิ่นจิงๆ5555555) ใครอยากอ่านก็ตามอ่านกันได้นะคะในkuaikanmanhua ชื่อเรื่อง 哑奴
การเคลื่อนไหวแบบนี้มัน!!
"...ชื่อเฟิงจุน ใช่หรือไม่?"
/ สงสารพิอ่ะ ความจำได้ตั้งแต่แวบแรกที่เห็น ความเห็นปุ๊บก็รู้ว่าเป็นเขา จำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งท่าทางการเคลื่อนไหวของพิหมิงนี่คือต้องผูกพันกันขนาดไหนอ่ะพวกซันจุน เจ่บอีกละ ;;-;; เป็นน้องซีเฉินน้อยๆของพิหมิงตลอดไปคนนี้
ใคร55555555555555555จะ55555555555555กล้า555555555555555สู้5555555555555555 ทุกอย่างเป็นอาวุธได้ขอแค่อยู่ในมืออิน้องอ่ะ แถมพี่เซี่ยไม่ต้องใช้ไรก็ได้เพราะแรงอันลิมิตอยู่แล้วป่ะ นุยอม 5555555555555555 ยอมใจความหน้านุ่มนวลเหมือนปุยนุ่นแต่เอเนอจี้ยิ่งใหญ่บางระจันของพิ