//=time() ?>
ยามนี้ก้าวล่วงมาถึงวันเกิดของตัวเขา พลุไฟถูกจุด พุ่งขึ้นบนท้องฟ้าและระเบิดออกเป็นดอกไม้สีแดงฉาน สาดทอลงมายังร่างกายราวกับถูกย้อมด้วยเลือดสดๆ
ท่าเซียนจวินเพียงหวังเล็กๆว่าฉู่หว่านหนิงจะตระเตรียมของขวัญอะไรให้เขาบ้าง
แต่ทุกปีช่างว่างเปล่า
𝙈𝙊𝙍𝘼𝙉 𝘽𝙄𝙍𝙏𝙃𝘿𝘼𝙔
• ɴᴇᴡ ɴᴏᴠᴇʟ ᴜᴘᴅᴀᴛᴇ
• ᴄʜᴇɴ ꜰᴇɪʏᴜ ʙɪʀᴛʜᴅᴀʏ
🎂𝘏𝘈𝘗𝘗𝘠 𝘉𝘐𝘙𝘛𝘏𝘋𝘈𝘠 𝘔𝘖𝘙𝘈𝘕 𝘔𝘖𝘞𝘌𝘐𝘠𝘜 𝘛𝘈𝘟𝘐𝘈𝘕𝘑𝘜𝘕 !🎂
#happybirthdaymoran
#happybirthdaytaxianjun
#HappyBirthdayChenFeiYu
#墨燃0409生日快乐
ท่าเซียนจวินลืมตาขึ้น ฟังเสียงกระดิ่งที่ดังแผ่วเบาน่าฟัง แต่ในใจเขากำลังเต็มไปด้วยความเจ็บปวดลางๆ
ฝัน…เป็นเพียงฝันหนึ่งตื่น และหลอกลวงเขา
ฉู่หว่านหนิงจะมอบความรักให้เขามากมายเช่นนั้นให้เขาได้อย่างไร
แค่ยืนอยู่ตรงหน้า เขายังผลักไสเลย นับประสาอะไรกับฉู่หว่านหยิงในใันนี้กัน…
( 🌷 : แปดขมเซอร์วิสฟลว. รีเควสใต้โพส ผู้ดูแลจะนำไปคัดและนำกลับมาตั้งโหวต เพื่อขอบคุณสำหรับกำลังใจและความหวังดีของผู้ติดตามเสมอมา จากนี้ไปขอฝากตัวในฐานะผู้ดูแลแปดขมด้วยนะครับ : 🌷 )
ท่าเซียนจวินสิริอายุรวมแล้วสามสิบสองปี ช่วงเวลาสุดท้ายของขีวิต เขาตัดสินใจกระทำอัตวินิบาตกรรมใต้ต้นไห่ถังต้น หน้าเจดีย์ทงเทียน ร่างกายเย็นเยียบ
ละครชวนหัวที่ยาวนานนับสิบปี ในที่สุดก็ถึงกาลอวสานแล้ว
สมควรแก่เวลาเสียที ข้าเองก็ควรลงนรกแล้วเช่นกัน
https://t.co/mIGr78A87b
“ตัวข้าไม่ยินดี”
เสียงหัวเราะของท่าเซียนจวินเงียบลงไปแล้ว น้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมรอยยิ้ม ฟังแล้วดูสะพรึง เขานั่งอยู่บนจุดสูงสุดของตำหนักอูซาน ลอกปอกเปลือกองุ่น ละเลียดชิมอย่างเอร็ดอร่อย
ที่แห่งนี้คละคลุ้งไปด้วยเลือด ผู้คนตัวสั่นงันงก
“อาจารย์ของตัวข้า ไม่ชอบอากาศหนาว”
“กลับไปไม่ได้แล้ว กลับไปไม่ได้แล้ว”
คำพูดของบ่าวชราวนเวียนอยู่ในหัว กลายเป็นเสียงที่ดังก้องที่สุดในโสตประสาท เขาหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ใบหน้าซุกลงบนฝ่ามือ
ยามตาย เขาไม่อยากโดดเดี่ยวเกินไปนัก
อยากเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้รู้สึกว่ามีสหายเก่าอยู่เป็นเพื่อน