//=time() ?>
@YuriAyatoTH "ข้าว่าข้าก็หน้าตาเดิมๆนะยูริคุงเจ้าคงคิดไปเองมากกว่ากระมั้งจ้ะ"
" โอ้ย...หายไปนานข้าล่ะคิดถึงพวกเจ้าจริงๆนะเหล่าลูกแมวน้อยของแม่ขุน(?)"
เนียนเอนตัวไปซบกล้ามอกแน่นๆของหม่อม
"อุ้ยตาย หนุ่มหล่อเหมือนหลุดออกมาจากหนังจีนกำลังภายในซู่ซ่า"
"สวัสดีเจ้าค่ะ ข้าชื่อขุนวรเดชนะเจ้าค่ะ"
พูดเสียงอ่อยประดุจดังหญิงสาว(?)
@SoulKingHumming "ก็แกไงยะยังจะมาถามอีก!!! กรี๊ดโดดด!!! โครงกระดูกพูดได้!!!!! เฮี้ยนเกินไปแล้วววว!!!!!!?"
" นะโมตัสสะภะคะวะโตอะระหะโตสัมมาสัมพุทธัสสะเจ้า !!!
สัพเพสัตตาสัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นอเวฮาหนตุจงเป็นสุขเป็นสุขเถิดไปเกิดที่ไหนก็ไป!!"
ท่องบทสวด
"กรี้ดโดดด!!!าดำนาำนำ!!คะ คะ โครงกระดูก!!!! กรี๊ดโดดโดด!!!!!!!ผีหลอก กะเทยยยย!!!!"
꧁෴ ooc ෴꧂
"ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะที่วันนี้ไม่ได้เข้ามาพอดีวันนี้ตารางงานยุ่งมาก"
"แต่ก็ต้องขอขอบคุณแฟนคลับและผู้ติดตามทุกท่านทั้งเก่าและใหม่ที่คอยมาพูดคุยเล่นและคอยสนับสนุนนะคะ"
"และวันนี้ตอนเที่ยงคืน ดิฉันก็จะกลับไปอยู่ในร่างของนังวรเดชตามท้องเรื่องเห้อ~คนสวยล่ะเครียดเจ้าค่ะ"
"อุ้ยตาย คนเยอะเยะไปหมดเลยนะเนีย..เห้อออ ~~"
" ดีนะที่เอาเด็กมาด้วย"
พริ้นซ์เอนศีรษะพิงกล้ามอกของเด็กตนที่จ้างมา