Rengoku Kyōjurōさんのイラストまとめ

สาเหตุที่จับดาบขึ้นตั้งแต่แรกเริ่มคืออะไร?

อยากจะเป็นเสาหลักที่แข็งแกร่งและสง่างามเช่นบิดา ปกป้องชีวิตของผู้คนมากมาย ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้ตกทุกข์ได้ยากอย่างสุดความสามารถของตน

ภาระหน้าที่และความรับผิดชอบอันหนักอึ้งนี่ล่ะคือสาเหตุที่สองมือนี้กุมดาบเอาไว้แน่นยิ่งขึ้นกว่าเดิม

การร่วมโคลาโบะกับทางสถานีโอซาก้าเมโทรคราวนี้ได้เป็นพนักงานขายข้าวกล่องบนรถไฟด้วยล่ะ! ทำให้นึกถึงแม่หนูกับคุณยายร้านข้าวกล่องตอนนั้นขึ้นมาเลย! หวังว่าจะสบายดีกันนะ!

"ว่าแต่ทุกคนเถอะ! คนที่ผ่านไปผ่านมาน่ะ! สนใจข้าวกล่องหน่อยหรือเปล่า!"

หลังจบงานต้องซื้อกลับไปเยอะๆเสียแล้วสิ!

"อืม..."

มือยกขึ้นเท้าคางคล้ายกำลังครวญใคร่ถึงบางอย่าง

บุตรชายคนโตของตระกูลเพลิงอัมรินทร์กำลังอยู่ในช่วงเดินทางมาสำเร็จธุระราชการให้กับผู้เป็นบิดา จะให้มาทำตัวเอ้อระเหยลอยชายก็ใช่ที่

ด้วยประการนั้นจึงได้กำลังนึกของฝากสำหรับเจ้าศศินทร์และท่านพ่ออยู่เยี่ยงไรเล่า!

#วรรณพีซ๓

ปีใหม่แบบนี้จะขาดการละเล่นฮาเนะซึคิไปได้อย่างไรกันล่ะ!

"—จะไปล่ะนะ! ย่าห์—!!"

คนที่ตีพลาดจะต้องถูกเขียนหน้าล่ะ! แน่นอนว่าจนถึงตอนนี้เขาก็ยังรับไม่พลาดเลยสักครั้ง! เขามั่นใจในฝีมือของตนเองมากเลยทีเดียว!

"มุ! พวกเจ้าตรงนั้นเองก็มาเล่นด้วยกันสิ! ยังมีฮาโกะอิตะเหลืออีกเยอะเลยนะ!"

ในระหว่างที่เดินทางเข้าหมู่บ้านแห่งหนึ่งก็ได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือชาวบ้านในละแวกนั้นจนได้รับข้าวของตอบแทนกลับมาเต็มมือ

แต่แล้วจู่ๆก็เกิดอุบัติเหตุเข้าจนได้! เร็นโงคุชนกับ"คุณ"เข้าอย่างจังจนสัมภาระร่วงลงพื้น

"..โอ๊ะ! ขอโทษด้วย! เป็นอะไรหรือเปล่า!"

# จะเปิดบทสนทนากับคนที่มารีทวิต

เขายังคงจดจำวันแรกที่ได้พบกับเด็กสาวคนนั้นได้อยู่เรื่อยมา เด็กสาวผู้เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ เด็กผู้มีพละกำลังมากกว่าใคร

หัวใจที่อ่อนโยนและเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของเธอช่วยสร้างความสุขให้กับใครต่อใครรอบกาย

การได้เฝ้ามองการเติบโตของเด็กคนนี้อย่างใกล้ชิดทำให้เขารู้สึกภาคภูมิใจยิ่ง

ความทรงจำเมื่อวันวานหวนกลับมาชวนให้คะนึงถึง ยังจำได้อยู่เลย ทั้งความตื่นเต้นและความตื้นตันใจในตอนนั้น

วันเกิดปีนั้นเร็นโงคุได้รับดาบไม้ไผ่เป็นของขวัญ ทุกคนอยู่ฉลองด้วยกันพร้อมหน้า

เป็นวันเกิดที่แสนวิเศษเหลือคณา

วันสำคัญอีกวันในประเทศญี่ปุ่น วันที่ชวนให้คะนึงหาหญิงสาวผู้มีความหมายอย่างเหลือล้นต่อชีวิตของตน

โชคดีที่วันนี้มีเวลาแวะเวียนมาหาท่านแม่กับเซนจูโร่ในโอกาสวันแม่พอดี

ที่ที่ร่างของท่านแม่พักผ่อนอยู่..

บรรยากาศที่นี่ยังคงเงียบสงบเหมือนเคย

@butterfiesme "เชิญเลย! ขนฟูๆของพวกมันน่ะทั้งนุ่มนิ่มและอบอุ่นมากเลย! ถ้าได้ลองจับดูจะต้องเข้าใจแน่!"

"มุ? อะฮะฮะ! ขี้อ้อนกว่าที่คิดอีกนะเจ้าน่ะ!"

น่าประหลาดที่เสือโคร่งตัวโตกลับเข้ามาออดอ้อนคลอเคลียประหนึ่งลูกแมวเหมียวตัวน้อยเช่นนี้

"อืม อืม! ถ้าอย่างนั้นข้าจะเกาคางให้นะ! เอาล่ะ เด็กดี เด็กดี! เป็นเด็กดีนะเจ้าเสือ!"

อย่างกับแมวตัวโตแน่ะ!