//=time() ?>
โทเงะจดจ่อกับรูปของตนอยู่พักใหญ่ ขณะปลายนิ้วจรดลงบนเส้นผมสีอ่อนยาวปรกหน้าผากพลางครุ่นคิดเรื่อยเปื่อย ทั้งที่ตอนนั้นถูกจัดทรงชี้ฟูและเผยให้เห็นหน้าผากอย่างโดดเด่น
‘ยาวขึ้นอีกแล้วสินะ…’
ภายนอกเขาอาจจะเปลี่ยนแปลงไปบ้าง ทว่า ภายในก็ยังคงเป็น ‘อินุมากิ โทเงะ’ ผู้ใช้วจีคำสาปเช่นเดิม
โทเงะนั่งอยู่บนเครื่องบินพลางก้มมองรุ่นน้องด้านล่าง แววจับจ้องคล้ายจะสื่อว่า…
‘ลำบากหน่อยนะ’ https://t.co/jDd5AmWoJ6
‘ระหว่างหมากับแมว’
โทเงะนิ่งเงียบอยู่นาน คำถามถูกทวนซ้ำไปมาจนเรียวคิ้วขมวดมุ่น ท้ายที่สุดแล้วก็ได้คำตอบเสียที แน่นอนว่าต้องเป็น…
“แซลม่อน ✨”
โทเงะทิ้งกายลงนั่งบนพื้นหลังจากกลับจากร้านสะดวกซื้อ
“…”
เสียงท้องดังโครกครากประท้วงจนต้องหยิบมื้อดึกออกมาเพื่อเติมเต็มกระเพาะที่กำลังร้องหาข้าวปั้นแสนโปรด