//=time() ?>
พอมานั่งซึมซับ 葬送のフリーレン อีกรอบแล้วแบบ มันเป็นเรื่องที่สวยงามมากจริงๆ มังงะที่ทำออกมาให้รู้สึกทั้งปลอบประโลมและเหงาใจในเวลาเดียวกัน ไม่ได้หวือหวาอลังการแต่เมจเสจในเรื่องดี ค่อยเป็นค่อยไป ผ่านเรื่องราวที่ทำให้ค่อยๆเติบโต ไม่เซอร์วิสตัวละครอ่านแล้วสบายใจมากๆ😭
เป็นรูปที่ปวดหนึบและดีมาก ไม่ไหวจริง มังงะที่คู่ควรแก่การแมสอีกหนึ่งเรื่อง(กำหมัดใส่สยาม แปลมู้ดไม่ถึง) พอมานั่งซึมซับอีกรอบแล้วรู้สึกคนเขียนเขียนเก่งมากจริงๆ เป็นเรื่องที่ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้แปลกใหม่และสวยงามมาก ไม่รู้จะอธิบายยังไง ทุกคนมาอ่านกันเถอะ😭😭😭😭😭😭😭😭
อ่านฟรีเรนยังไงให้ไม่ตกหลุมรักคนคนนี้อ่ะ โหวงเหวงหัวใจไม่ไหว เมนท่านฮิมเมลรวมตัวกันนั่งจ๋อง รักคุณเท่าฟ้า😭🤍😭🤍😭🤍
อ่านแล้วปรี๊ดกับมายเซ็ทตัวละคร คือพอจะเดาได้ว่าเขียนมาให้มีพัฒนาการ แต่แบบตรรกะเริ่มต้นคือ ชั้นอยากร้องไห้ แต่ก็จะพยายามอ่านต่อ😿
you got me, sempai! คือรุ่นพี่น่ารักมากๆ แบบพยายามเพื่อน้งมาก🥺 ทั้งความขี้แกล้งชวนเขิน ทั้งความเอาใจใส่ใดๆ นี่อ่านถึงเล่ม 3 ไม่รู้เป็นไงต่อ แต่ว่าส่องรีวิวมาก็เห็นให้ว่าดีๆกันทั้งนั้นเลย ถ้าไม่มีแอวซีไทยจริงๆคงค่อยเก็บอิ้งต่อ เพราะราคาแบบ แร๊ง ㅠㅡㅠ
เรื่องฟรีเรนอ่ะ สัมผัสได้ถึงความหน่วงในอนาคต ตอนนี้เพิ่งอ่านไปไม่กี่เล่ม ยังพบเจอการจากลาหรือเปลี่ยนแปลงไม่มาก คิดภาพต่อๆไปถ้าคนต่างเริ่มลืมเรื่องราว คนที่เข้ามาผูกพันจากไปเยอะขึ้น แล้วยังมีแค่ฟรีเรนที่ยังคงอยู่ อยู่อีกร้อยอีกพันปี โห โคตรเศร้า แต่ต้องดีมากแน่ๆ😿🤍
คือตอนอ่านในเว็บตูนไทยมันเขียนเป็นภาษาไทยว่าดิสแมนใช่แม้ะ เราก็อ่านเป็นชื่อตรงตัวไปเลย จนไปอ่านคอมเม้นแล้วพบว่าเออมันมีที่มาอยู่นะ พอใส่ในรูปประโยคแล้วเพิ่มความหลอนๆดี
แวะมาแปะงานอาร์ต ลายเส้นตัวละคร ตอนเห็นแรกๆหล่อสวยแพรวพราวไม่ไหว พออ่านจบเท่านั้นแหละ ไม่ว่าจะเห็นอาร์ตใครก็ตาม น้ำตามันจะไหล😿