ชอบบทเอียนๆตอนพูดว่าไม่อยากเพิกเฉยต่อความอ่อนโยนที่พี่ซอลมีให้เพียงเพราะตัวเองกำลังโมโห ตัวละครที่ห้าวด่องๆจะไปตีหัวเค้ามาถึงจุดนี้ได้ ก็ถือว่าจัดการความรู้สึกได้ดีและเติบโตขึ้นมากแล้ว🥹
ความขุนเคืองที่เราเข้าใจได้และเห็นด้วย โดยที่ไม่แบบหนู นุฟังพิเขาก่อนลูกกกกกกก เงี้ย
สึงอรหลุดเพราะ flashback ไปตอนที่จีอุกหนีตัวเองไปไง เขาก็เสียอะไรไปหลายๆอย่างเหมือนกัน ด้านมืดในจิตใต้สำนึกที่ต้องการให้จีอุกอยู่แต่ในที่ๆตัวเองสร้างขึ้นมาโดยไม่มองความเป็นจริง ความปรารถนาที่ไม่ถูกวิจารณญาณกดทับ หม่าม้าหนักใจ😔
เป็นซีนที่ชอบเลย ถึงจะไม่รู้ว่าหลังจากนี้ใครจะตายจากกันไปก่อน แต่ตลอดช่วงชีวิตที่เหลือนี้ เจ้าจะมีข้า อวี้เอ๋อร์🚰·̫🚰
อิปธนี่ที่สุดของความ toxic จริง อ้างว่าฉันรักเธอ และเธอต้องทำแบบนั้นแบบนี้ตามที่ฉันต้องการนะ จนกลายเป็น abusive relationship ไปเลย ถึงจะไม่มีการทำร้ายร่างกาย แต่มันทั้งข่มขู่ ล่าสุดกักขังหน่วงเหนี่ยว ล้มซะที อิแชโบลรุ่นสาม มั่ยหั้ยส์อภัย
เพื่อให้เอียนๆอยู่กับตัวเอง หลวงพี่นี่ที่สุดของ manipulation สร้างบุญคุณให้สำนึก ทำเหมือนหยิบยื่นอิสระให้แต่จริงๆแล้วมันคือสภาพแวดล้อมที่คนที่อยู่ถูกฝึกให้เชื่องและปฏิเสธตัวตนของตัวเอง
พร่ำบอกว่าการกระทำเหล่านั้นเป็นบาป ล่อลวง ครอบงำ และปกครอง
พอแปลไทยแล้วตาเหลือก หลวงพี่แรงมากกกกกกก ‘อยู่ข้างนอกคงสนุกสินะเอียน’
ประโยคที่อ่านแล้วยิ่งรู้สึกว่าหลวงพี่น่ากลัว แล้วเขาเอาจริง จงอยู่อย่างเดียงสา ปิดหูปิดตาและปกครอง อิสระที่ไม่มีข้า ข้าไม่อนุญาต