//=time() ?>
“เอาล่ะ! @midoriichann ต่อไปนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ! ถึงจะไม่ใช่ระดับเทพ แต่ในป่าในเขานี่ข้าก็หนึ่งในลูกพี่ใหญ่เลยนะเออ! สำหรับนายท่านจะให้สิทธิพิเศษลูบหูลูบหางที่ปกติซ่อนไม่ให้มนุษย์เห็นด้วย!”
(งานคอมมิชชั่นจาก Eggodoggo)
“กลับมาเป็นปกติแล้ว! ไหน ๆ ก็เป็นเดือนพิเศษทั้งที เปลี่ยนลุคบ้างก็ไม่เลวใช่ไหมล่ะ เป็นไงบ้าง? แบบนี้ดูมีภูมิฐานสมเป็นยอดนักประพันธ์แห่งญี่ปุ่นไหม?”
ถึงจะว่าอย่างนั้น แต่ก็ใช่ว่าในชีวิตแรกจะแต่งกายด้วยชุดประจำประเทศตัวเองแบบนี้บ่อย
“ช่วงนี้ทางหอสมุดมีการออกแบบกระเป๋าตามธีมพวกเราบุไรฮะด้วยล่ะ ฝากอุดหนุนด้วยนะ”
ทำไมฉันถึงมาเป็นเพื่อนหมอนี่กันนะ… กับคนที่จะเอาเพื่อนไปรับมือรับเท้าแทนเนี่ย
/คิดในใจเงียบ ๆ แต่จงใจแสดงสีหน้า https://t.co/FDaulLhVRs
@NAZnazNazNAH “มันเป็นกระแสกันช่วงนี้เหรอ? ถ้างั้นก็ขอรียูสรูปที่วาดให้ชิโชลิน”
ขี้เกียจวาดเพิ่ม
“จะว่าไปก็มากันครบแล้วนี่นา เหล่านักประพันธ์ที่หลงใหลในสัตว์สี่ขาขนฟูที่เรียกว่าสุนัขเป็นพิเศษน่ะ”
สุนัขเป็นสิ่งมีชีวิตพิเศษ ช่วยเยียวยาจิตใจ ทำให้มนุษย์ละวางความบาดหมางได้ชั่วขณะด้วย น่ารักชะมัด
...รู้สึกเหมือนกำลังสร้างความบาดหมางกับเพื่อนตัวเองแทนแฮะ...
“ดีมาก ยอดเยี่ยม ดีเลิศ ที่หนึ่งเลย หนึ่งเดียวในโลก มหัศจรรย์ วิเศษ เยี่ยมยอด ชนะเลิศ ที่หนึ่งเลย ศักดิ์สิทธิ์ ฮีโร่ในดวงใจ เลิศล้ำ ยอดไปเลย เยี่ยมไปเลย ปาฏิหาริย์ ชั้นเลิศ ดีเด็ด เด็ดดวง บริสุทธิ์ ชนะเลิศ อังโกะนาเบะ(ทั้ง 3 แบบ)ยังไงล่ะ!!!!”
“เรียบร้อย~ กัปปะนักรบผู้ผ่านศึกอันหนักหนา แบกรับรอยแผลแห่งเกียรติยศไว้บนร่างกาย!”
กว่าจะหาของเล่นมาให้นัทสึแทะแทนได้ก็เสียเวลาไปเกือบทั้งวัน