//=time() ?>
ยังไงฉันจะแก้ปัญหาเรื่องมือถือดูนะ พี่ไม่ต้องกังวลฉันจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน ฉันโอเค พี่ในใจบับแน่ใจนะว่าไม่เป็นไร ทำไมฉันรู้สึกกระวนกระวายใจจัง แพกซึงฮยอนต้องไม่ยอมปล่อยง่ายๆแน่
ไอ้บ้านั่นพูดอะไรกับพี่ นังว่า นายนะหน้าตาดูไม่มีความสุขเอาซ่ะเลย ท่าทางน่าเป็นห่วงนั่น ยิ่งเห็นยิ่งหมั่นไส้ คนอย่างนายควรมีความทุกข์อยู่ข้างๆฉัน มากกว่ามีความสุขอยู่ข้างหมอนั่น อิสัทปากหมามาก มาว่าพี่ได้ไง อูจินจัดการมันอีกรอบเถอะ ยิ่งอ่านยิ่งโกรธแทน
หลังจากทำกัน พี่ก็ตื่น ละได้เปิดสัพดูข่าว ข่าวว่าบักเหลืองโดนทำร้าย กระดูกหน้าแข้งหักซี่โครงหัก โดยคังอูจินลูกชายนายกเทศมนตรีโซล ละนี่ไม่ใช่ครั้งแรก พนักงานที่พบเห็นว่า มีอีกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย พี่ช็อค ฉันควรทำยังไง พออูจินตื่นนังว่าพี่ดูอะไรแต่เช้าเนี่ย..
หลังจากทานข้าวไรกันเสร็จ น้องก็มีเรื่องอยากถามแม่ ได้ยื่นรูปหมอปาร์คให้ แม่ก็บับตกใจจนล้มเลยอะ น้องก็ได้ประคองไว้ ลูกได้รูปนี้มากจากไหน ละตัดจบค้างงงงงง เอาแล้วเว้ย แม่เป็นตัวแปรสำคัญ แม่ไปรู้จักหมอได้ไง ญาติ? เพื่อน? พ่อ? พี่? กุเดาไปต่างนาๆแล้ว
น้องได้กลับบ้าน แม่จำน้องไม่ได้งะ ผมฮยองซอกลูกชายแม่ไงครับ จริงๆด้วยลูกชายแม่ เหมือนตอนเด็กเปี๊ยบเลย และแม่ชวนให้ไปเจอญาติๆพรุ่งนี้ลุ้นว่าญาติจะว่ายังไงถ้าเห็นลูก แม่นังก็ยิ้ม น้องก็บับ แม่ยังรอผมตลอดสินะ ละได้ร้องไห้ออกมา แม่ ผมขอโทษ ลูกชายแม่ โตขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ🥺💗