//=time() ?>
บันทึกการกักตัววันที่ 13 ของคุนิคิดะ ดปโป
วันที่ 8 เมษายน ปีxxxx
07:00 น. เตรียมมื้อเช้า [ มื้อเช้าวันนี้เป็นแซลมอนเทอริยากิ ที่ใช้การซูวีแทนการย่าง กับPoached egg สลัดมันฝรั่งโปะเมนไทโกะย่างไฟ และซุปหัวหอมสไตล์ฝรั่งเศส ]
"สมบูรณ์แบบ"
ช่างเป็นมื้อเช้าที่สมบูรณ์แบบเสียจริง
"ใครที่กำลังกักตัวอยู่บ้าน ว่างๆก็ทำความสะอาดบ้าน ไม่ก็หาอะไรทำให้ตัวเองผ่อนคลายบ้างล่ะ"
"จะได้ไม่เครียดกับทรงผม ทรงคิ้ว จนตะโกนข้ามตึก ข้ามสำนักงาน ทะเลาะกับคนบ้านใกล้เรือนเคียง"
"เอ้า รีบตื่นมาเรียนกันได้แล้ว!! ถึงจะมาโรงเรียนไม่ได้ ฉันก็จะสอนออนไลน์นั่นล่ะ"
"หาー? วันโกหกแล้วมันจะทำไม ที่ว่าวันนี้มีเรียน ฉันไม่ได้แกล้งเล่นหรอกนะ"
ร้อนเป็นบ้า...
นี่คือความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวของคุนิคิดะ ดปโป นับตั้งแต่ที่เขาเดินออกมาจากตึกสำนักงานจนไปถึงร้านขนมในย่านการค้า เพราะถูกยอดนักสืบประจำสำนักงานไหว้วานให้ไปซื้อพุดดิ้งมาให้
ขืนไม่รีบกลับไป มีหวังพุดดิ้งของรัมโปซังได้เหลวเป็นน้ำแหง...
"......."
มีความผิดปกติบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวเขางั้นหรือ...?
คุนิคิดะมองคนรอบข้างที่มองมาทางตนด้วยสีหน้าแปลกๆด้วยความฉงน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
คิดไปเองล่ะมั้ง...
เขาคิดเช่นนั้น ก่อนจะจดกำหนดการลงสมุดต่อ ด้วยการพิมพ์อุ้งมือตัวเองลงไปบนหน้ากระดาษ...
"ฉันเขียนไว้แล้วใช่ไหม ว่าอย่าแห่กันมา"
"ไปต่อคิวกันซะ!" https://t.co/L5bJoK3LgG
เสียงแมวเต็มสำนักงานไปหมดเลย ให้ตาย! มีคนใช้พลังพิเศษเปลี่ยนคนให้เป็นแมวเรอะ!?