//=time() ?>
อยากรู้ว่ามีคนอยากอ่านทั้งเรื่องกี่คน บอกๆไว้หน่อยก็ดีค่ะเผื่อนึกทางออก 😅
ฝันดีค่ะ
มังฮวามาแล้วน้าพวกเธอววว์
แต่เดี๋ยวไว้ต่อพรุ่งนี้น้า ตาไม่ไหวล้าววว ว่าจะนอนเลย ฝันดีค่าาา
จบแย้วจ้าาาาสำหรับค่ำคืนนี้ อิ_อิ
แต่ยังไม่จบตอนน้าาาาาาา ยังมีต่ออีกนะจ๊ะ มาอ่านต่อพรุ่งนี้กันน้า
ฝันดีค่าาาาาาา
เสริม มังฮวา x side story
ขอย้อนกลับไป ch.44 ที่ลูคัสนึกถึงสิ่งที่ผู้ชายคนนึงเคยบอกกับเขา
"เจ้าช่างเป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ"
"ไม่รู้ว่าถ้าเจ้าเป็นข้า เจ้าจะมองยังไง แต่ตอนนี้ข้าเวทนาเจ้าเหลือเกิน"
"เจ้าอาจจะคิดว่าเจ้ามีโลกทั้งใบในมือ แต่จริงๆ เจ้าน่ะไม่ได้มีอะไรเลย"
ฉันหวังว่าลูคัสจะรีบๆกลับมาแล้วแก้ไขพ่อให้ที
"มีอะไรเหรอ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ?"
(เสียงของคนที่อยู่ในความคิดดังขึ้น อาธาเนเซียอึ้งไป ในขณะที่เจนเนตต์ก็ตกใจที่อยู่ๆมีคนโผล่มา)
"ลูคัส!!!"
อาธาเนเซียตะโกนลั่นวัง
"โอ๊ย หูข้า"
"ลูคัสมานี่หน่อย... ขอโทษทีนะเจนเนตต์"
"นี่เขตพระราชฐาน ไม่ใช่ที่ที่ทุกคนจะ..."
เฟลิกซ์พูดด้วยเสียงจริงจัง แต่เมื่อเห็นหน้าคนที่ตัวเองเกือบฆ่าไปก็แทบข็อค
"องค์หญิง?"
"องค์หญิง? ท่านมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หม่อมฉันล่วงเกินไปแล้ว พระองค์ได้รับบาดเจ็บไหม"
อาธาเนเซียก็คือช็อคไปแล้ว