Şiirsel Hayvansılık
Suçlunun "suçu" görmesiyle birlikte sözel ifade de katedilmiş olur. Seligman bknz. Yararlı şiir de tepiseldir!
William Blake: "Cennet, onun şiir heyecanını öldürür."
Baudlaire de diyor ki: ‘'Bu dünya suç terliyor.’'
(Resim: Franz Von Stuck, Günah, 1889)
Bataille: "Ölümün gürlemesi evreni dolduruyor."
Vahşinin kağıtlar arasında yeltendiği dinsel kavrayış onun en taşkın noktasıdır, kucaklama edimi öyle aşırı boyutlara vardırılır ki, "ölümün çıplaklığı" kefâreti ödenmiş bir "küçük ölüm" olur.
(Resim: Adalbert'in Ölümü, 1893)
Ferri'de zeminleşmek... Rengin çatladığı sınır: Hitâm; davetkâr.
Baudrillard: “Ne var ki, baştan çıkarma kaçınılmazdır. Hiçbir canlı ondan kaçamaz, hatta, arkalarında bıraktıkları adları ve anılarıyla ölüler bile."
(Resim: Roberto Ferri / Salmace e ermafrodito III)
Ary Scheffer, Dante and Virgil meet with Francesca da Rimini and Paolo Malatesta
Hapishanede Count Ugolino ve Oğulları, William Blake
Grubun üzerinde uçan iki meleğin varlığı kurtuluşu müjdeliyor ve Blake'in yorumunda, Ugolino'nun en sonunda affedilmiş olduğu söylenebilir.
Eugene Delacroix, The Barque of Dante (Dante and Virgil in Underworld, 1822)
Dante ve Virgil başlığı altında yapılmış "kimi zaman doğrudan atfedilen, kimi zaman dolaylı olarak imlenen" 40 civarında tabloyu görebilirsiniz.
1- Gustave Doré, Dante and Virgil in Ninth Circle of Hell, 1861