//=time() ?>
เมื่อไหร่จะได้เห็นหน้าคะ ไม่ได้รอคอยเท่าไหร่เลยค่ะจารย์ 5555555
ฮิคารุกับอากิระคือตัวอย่างที่ดีของการคลั่งรักกันและกัน 555555
คือได้คุยกันแค่ช่วงแรกๆ หลังจากนั้นไม่ได้คุยกันอีกเลยแต่แอบติดตามคอยอัพเดตอยู่ตลอดว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่ แล้วต่างฝ่ายต่างก็รู้ด้วยนะว่าอีกคนตามเรื่องตัวเองอยู่ ในหัวมีแต่เรื่องของอีกคนจนโดนคนอื่นหมั่นไส้ 55555
และนี่ก็คือภาพbest boy of the tower น้องอาจจะอ๊องๆไปบ้าง โอเวอร์แอคติ้งไปบ้าง ขี้โม้ไปบ้าง พยายามทำตัวเป็นแฟชั่นนิสต้าแต่พังตลอดไปบ้าง แต่คือคนที่พยายามมาโดยตลอด คนที่ไม่ยอมแพ้ คนที่รักพวกพ้องที่สุดคนหนึ่งของหอคอย ชื่อของเขาคือ Ja Wangnan!! ช่วยจดจำชื่อของเขาเอาไว้ด้วย 😭😭😭
หัวข้อวีคลี่คือความฝัน ฉากแรกที่คิดถึงคือฉากนี้เลยอ่ะ 55555555555555 ตอแหลมากมาย แสดงเก่ง เอกการละครทั้งคู่
อีกฉากหนึ่งที่คูนคิดว่าพัมอยู่ห่างออกไปทุกที เหมือนจะเอื้อมมือไปไม่ถึง ตอนนั้นพัมรู้สึกผิดที่ทำให้เพื่อนบาดเจ็บและหายตัวไปตอนสถานีล่าชื่อ แล้วแอบไปไรพ็อตคนเดียวไม่บอกใคร เป็นฉากที่ชัดเจนมากๆว่าคูนกลัวพัมทิ้ง แต่ก็พูดอะไรมากกว่านั้นไม่ได้ แต่ดีที่ตอนนั้นมีเอ็นโดรซี่อยู่ด้วย
ที่จริงAAเคยปล่อยพัมไปตอนที่พัมบอกไม่เป็นไรมาแล้วครั้งนึงคือตอนที่พัมโดนผลักรอบสองแล้วจับได้ว่าAAอยากฆ่าราเชล ตอนนั้นAAคงรู้สึกแย่มากๆที่โดนพัมจับได้มองหน้ากันไม่ติดไม่รู้จะทำยังไง พอจะถามว่าพัมเป็นอะไรไหม พัมบอกไม่เป็นไร ก็พูดอะไรต่อไม่ออก อยากถามมากกว่านั้นแต่ก็ไม่มีสิทธิ
พัมเนี่ย ถ้าหึงแล้วต้องน่ากลัวมากแน่ๆ ถ้าคนสำคัญเห็นอะไรที่สำคัญกว่าตัวเองแล้วคือรับไม่ได้เลย คือต้องหยุด ต้องจับกลับมาครอบครองไว้คนเดียว #TowerOfGod
ตอนอ่านฉากนี้คือปวดใจมากนะ อีวานเหมือนพูดแทงใจดำคูนมากๆอ่ะ
ตอนก่อนขึ้นรถไฟก็เคยตึงกับพัมมาก่อนรอบนึง พอเริ่มดีๆ ก็มาเจอเรื่องนี้อีก ที่คูนคิดว่าตัวเองทำอะไรให้พัมไม่ได้เลยนอกจากทำเตียงเคลื่อนที่ให้
ความคูน
AA: นังขยะโสโครก! น่ารังเกียจ! น่ารำคาญ!
*พัมขึ้นมา*
AA: พัม… *เสียงอ่อน*