//=time() ?>
หม่อมฉันกินจุ้บจิ้บเลอเพคะ ชิปได้แม้เรือตะชิปหายไปแร้วก็ตาม 🥹
พี่หม่อมจะรู้ตอนไหนนะว่าวรเดชคือคนละคน เนี่ย นางเริ่มสงสัยละว่ามีอไรแปลกๆ ตอนนั้นยังพูดอยู่เลยว่ารอจ้านำธงปฏิวัติกลับมาหา หวานอมขมไม่คายว่ะ ถ้าพี่หม่อมรู้ว่าวรเดชคนเก่าขิตไปแล้ว พี่จะว่าไง 😭
ฉากที่วรเดชตัวจริงบอกว่าจะไม่หนีไปเมืองท่า จะรอโกศลนำธงปฏิวัติมาปลดปล่อยข้าจากมลทินเรื่องรักร่วมเพศคืออิมแพคมากนะ สมัยก่อนแค่เป็นเกย์ก็ผิดกฎมณเฑียรบาล รักเคมีคู่นี้มาก ถึงวรเดชจะไม่ได้รักโกศลแต่โกศลคือคนที่เข้าใจวรเดชที่สุด สงสารโกศลนะเพราะคนที่โกศลรักคงเป็นคนเก่า ซึ่งคนเก่าก็…
สงสารมันเว่อร์ คิดว่าเมียทรยศ เมียมายืนด่าแล้วยังควักหัวใจออกมาเอาออกมาพิสูจน์ นางก็รักของนางมานาน เป็นแฟนกันอะเนื้อกผะ
ชื่อเรื่อง #魔尊他悔不当初 แค่ชื่อเรื่องก็ตลกละ โบ้รอ หอนแรง https://t.co/aGBBwx8UV1
อิผัวสมัยเป็นเทพสงคราม หล่อเหลาองอาจแสนดีอ่อนโยน สงสารฮีนะ คือฮีก็รบเพื่อสวรรค์ ปีศาจก็ต้องเลวอยู่ละมั้ย แต่เออ ฆ่าคนเลวก็คือฆ่าคนอยู่ดี แก่นปราณก็เลยไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป จุดจบไม่พ้นสวรรค์ไม่รับนรกไม่เอา
ความเมะเป็นเทพสงคราม ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตจนวิญญาณไม่บริสุทธิ์ น้องทนไม่ได้เลยควักแก่นไปชำระล้างให้แลกกับชีวิตตัวเองแต่ต้องแกล้งบอกพี่มันว่าไม่เคยรักท่านเลย อิผัวแค้นจัดกลายเป็นราชาปีศาจ ข้าชังเจ้านักเน้ดไปหึงไปแซะไป พอหายโง่รู้ว่าเมียยอมตายเพื่อเทอก็กลายเป็นหมาตามหาเมียทุกชาติภพ
โมเม้นท์สุดฟิน นายเอกแปลงเป็นกระดาษในกองตะไคร่ พระเอกผัวพระ(ที่ไม่ได้เป็นพระแค่ชอบแฟชึ่นสกินเฮ้ดเดรสขาว)จะจับนายเอกำแต่รังเกียจ เลยต้องเอาจีวรห่อเศษไม้มาแซะน้องจากกองตะไคร่
อยากให้เรื่องนี้มี lc ความ Pistilverse เกสรตัวผู้มีดอกไม้ประจำตัว เกสรตัวเมียจะมีกิ่งไม้เปล่า พอเน้ดกับตัวผู้แล้วดอกของหลัวจะมางอกบนกิ่ง เรื่องนี้เคะจะผ่าตัดเอาต้นออกเพราะตัวเมียถ้าโดนเน้ดจนดอกเต็มหลังจะต้องตาย ละเมะดันเป็นเกสรดอกฝิ่นดอกไม้พิษ เน้ดใครแล้วคนนั้นจะเน้ดใครไม่ได้อีก
ละเหี่ยใจกับอิคีธนะ จากอดีตผัวโบ้สู่ผัวโง่ผัวบักปึก โดนลูกหยุมหัวจนหัวล้านเลือดไม่ไปเลี้ยงสมอง คิดว่าเมียชอบชายอึ่ง แท้จริงแล้วคนในใจเมียก็คือตัวเอง หึงตัวเองจนลูกโต พอเมียความจำเสื่อมก็ต้องหอบผ้าไปนอนบ้านหมา เมียก็เข้าใจว่าผัวอยากหย่า จะเอาลูกไปเลี้ยงเองไปอีก เวทนาชะตากรรมว่ะ