vagelis_chaさんのイラストまとめ

@spigaro Νομίζω δεν χρειάζεται να πω τίποτα.
Για όλα όσα εκφράζει, για όλα αυτά που είναι πάντα επίκαιρα και διαχρονικά.
Είναι μία γροθιά στο στομάχι.

Δεν μπορώ για κάτι
που δεν είμαι
να δικαιολογηθώ,
κι αυτό που είμαι
δεν το κάνω βάρος
στους ώμους κανενός.

Ίχνη
σκόρπια αφημένα
ανάκατα,
η απουσία μιας ζωής,
λέξεις
κάποιες κομμένες
που γίναν συλλαβές
ψίθυροι,
ψίθυρος κι ο χρόνος
αεράκι, ανάσα που σβήνει
της μνήμης τ' αποτυπώματα
λέξεις ανάκατα ριγμένες
εικόνες χωρίς νόημα
υπήρξες;
υπάρχεις;
δεν θυμάμαι
(δεν υπάρχω;)
ξέχασα να ζω.

Δικές σου είναι
οι στιγμές,
οι πιο ωραίες
της ζωής μου.
(ο πινακας του Kurasov)

Πόσο μάταια, σε λάθος σκιές,
μορφές που ξεθώριασαν
στου έρωτα το πρώτο φως,
τα μάτια σου έψαχνα να βρω,
τα μάτια σου τα από δάκρια
και αίμα τα θλιμένα.
Μάτια μου αγαπημένα.
(εικόνα Kurasov)

Έτσι, για να ξεφύγουμε από την μονοτονία.
Edgar Degas violinist sketch for dance lessons

Συμμαχικά
Τα βράδια ξυπνάνε οι ψυχές,
μανάδων γιοί, παλικάρια,
έρωτες που δεν πρόλαβαν
ζωές που δεν τις ζήσαν.
Στης σφαίρας τους,τον δρόμο,
που κόπηκε η κλωστή,
απώλειες τρελής φιλοδοξίας,
περνούν και μου μιλούν,
παρέα μου κρατούν τα βράδια
κι είναι οι φωνές τους
>>>>>

1/3 Οδοιπόρος ο πόνος μέσα μου ξαποσταίνει,
παραμονεύει στα στενά σοκάκια ,μνήμη,
ένα παλιό μεσημέρι απομένει,
από χείλη γεμάτο κι από βλέματα, φωνή
βιολιού του μελαγχολικού φθινόπωρου,
ψίθυροι από της άμμου τις σελίδες βγαλμένοι,
κόκκοι ξοδεμένων στιγμών και κύματα εικόνες👉