//=time() ?>
ตอนเด็ก ๆ เคยชวนใคร 'เล่นพ่อแม่ลูก'ไหม?
ที่กูซูหลาน มีคุณชายผู้หนึ่ง
งดงามประดุจหยกล้ำค่า
หลานจ้าน นามรองวั่งจี
...
ส่วนนั่น สหายร่วมเรียน
ศิษย์เอกสกุลเจียง เว่ยอู๋เซี่ยน
...
เด็กสองคนนั้นมักเล่นพ่อแม่ลูก หยอกล้อ ไม่คิดว่าอนาคตจะมีบุพเพต่อกันเช่นนี้
ช่างน่าเอ็นดูนัก
#กาวล้วนๆ
เติบโตมาอย่างมีคุณภาพ ;^; แบบว่าตื้นตัน เห็นแล้วอยากหมอบกราบ ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด~
ฮืออออ...😭
🥺😰😱
อะไรนะ?
"ปล่อยให้ร้องโวยวายจนเหนื่อย แล้วค่อยลากเข้าไปไว้ที่เรือนวิเวก!?"
ห...หานกวงจวิน!!! นั่นมันอาชญากรรม!!○[_]○!!
※ในภาพวาดพู่กันสวยๆ และฉากที่ละมุนในความทรงจำของนิยายมีกล่าวถึงต้นต้นแมกโนเลียพันธุ์อวี้หลันฮวาเยอะอยู่ ฉากเว่ยอิงปีนต้นอวี้หลันฮัวขึ้นไปหาหลานจ้าน ฉากที่กลับมาและหอคัมภีร์ไม่เหมือนเดิม(เศร้า) อื่นๆ แต่ที่จำแม่นคือฝันกระถางกำยาน(ธูป)ที่ตื่นขึ้นมาใต้ต้นแมกโนเลียนี้ด้วย
(10)อีกความหมายหนึ่ง หมายถึงรักที่ต้องรอคอยอย่างรู้ว่าไม่มีหวัง หากแต่ก็ยังรอและเฝ้ามองไปในทางที่คนผู้นั้นอยู่เสมอ
...
บางทีก็คิดว่าหานกวงจวินก็เหมือนกับดอกแมกโนเลีย ที่รู้แก่ใจว่าเขาไม่กลับมา ไม่อาจจงคู่เคียงกันไป แต่ก็ยังชะเง้อถามไถ่ 'รอคอย'
...
เพิ่งกลับมาสังเกตว่ารูปวาดหานกวงจวินมีดอกMagnoliaอยู่ เราไม่รู้ไทยเรียกอะไร เกาหลีเรียก목련꽃 (มก.รยอน.กด)จีนเรียก 莲花 / 玉兰花. mu lian huā ความหมายของมันในโบราณเศร้านะ เป็นดอกไม้ที่งอกจากต้น แบบไม่ใช่กิ่ง หรือช่อดอกไรงี้(อธิบายไง) คือตอนบานใบจะร่วง ไม่เคยได้เจอใบ
เดี๋ยวมาเล่า