دولت آبادی در رمان «روزگار سپری شده مردم سالخورده» از خویشتن واقعی خویش دور می شود. این رمان سرشار از حوادث بی ربط و نظمی است که از یک سو بر قطر رمان می افزایند و از سوی دیگر مثل موریانه، رمان را از درون پوک می کنند.


1 18