ถึงเธอ เธอคงไม่ถือสาลายมือของฉันหรอกนะ

12 26

แม้ฉันไม่อาจบอกเธอได้ว่าการข้ามโพ้นทะเลมายังสยามประเทศมีความหมายต่อฉันอย่างไร แต่ขอเธอจงวางใจว่าฉันไม่คิดทรยศต่อบ้านเมืองและต่อเธอ เมื่อการเดินทางไกลครั้งนี้จบลง ฉันจะหาหนทางกลับไปอยู่เคียงข้างเธออย่างแน่นอน

22 43

"ข้าพเจ้าจดบันทึกเรื่องราวทั้งหมดด้วยสายตาคนนอก ถึงดินแดนลุ่มแม่น้ำอันอุดมไปด้วยตะกอนแห่งความเคียดแค้น ชิงชัง แลลุ่มหลง ทับถมกันจนกลายเป็นปุ๋ยชั้นเลิศแก่เมล็ดพันธุ์โกลาหล ซึ่งจะหยั่งราก ผลิดอกออกผล ในประเทศต้องสาปนี้สืบไป" นิโคลัส เดวิน (นิวรณ์)

289 357