//=time() ?>
@Kosol_th “ ย่อมได้เพคะ ”
ว่าจบก็หันไปสั่งบ่าวที่ทำงานในร้านให้ไปนำของมาให้อีกฝ่าย
... สองคนนี้งอนกันจริง ๆ ด้วย
“ เอ่อ .. ถ้าท่านจักง้อวรเดช .. หมายถึงท่านขุนวรเดชล่ะก็ ... ”
“ ฉันมีขนมลูกลานเชื่อมด้วย ท่านเอาไปให้ท่านขุนเถิด เขาว่าหากกินของหวานแล้วจักอารมณ์ดีหนา ”
"โอ้ย!!"
"ถามช้าไปแล้วข้ามิได้รอ!"
วรเดชตะโกนบอกก่อนจะห่อตัวกับผ้าห่มด้วยความอับอายเหลือจะทนจากกิริยาที่ได้รับกลับมาจากอีกฝ่าย
ตอนนี้งอน
และหมดความมั่นใจ https://t.co/ASJcqAlFHT
"...."
ชิปหายแล้ว!!!!
ทำไมนิ่งวะ!!
หรือท่านี้มีเสน่ห์ไม่พอ!!!
หรือชุดไม่ดีวะค่ะ!!!
วรเดชหน้าหน้าแดงขึ้นมาเพราะอีกฝ่านดันเงียบไม่พูดไรเหมือนอมสากอยู่ในปากซะงั้น!!! กะเทยขาดความมั่นใจค๊า!! https://t.co/k6UBzYmN9m
"แหม๊ะ" "ช่วงนี้เงียบๆ ข้าเองก็เป็นสาวเป็นนางจะทำตัวเป็นพวกนิสัยหนีเที่ยวบ่อยๆทำไมกันข้านะไม่ใช่พวกใจง่ายเสียหน่อย.."
วรเดชหัวเราะออกมา
"จริงๆข้าก็แค่ปวดขาเท้านั้นแหละยะ"
โอ้ย... ง่วงอยากนอน
วรเดชบ่นในใจแต่เด็กผีดันไม่ให้นอนนี้สิเลยนั่งตาเหม่อเป็นหินอยู่ข้างๆแขน..
@Kosol_th "แต่สันนี้ข้าเมื่อยข้ายิ่งนัก"
"ข้าอยากได้ใครสักคนมาอุ้มพาส่งข้าเข้าเรือนจังเลยหนาข้าคงใจเต้นแรงเป็นแน่...."
วรเดชแกล้วหรี่ตามองส่งสายตาให้อีกฝ่ายแบบมีใน...
@WanthongBotTH "งั้นหรอของฉันเองก็ยังปวดๆหัวอยู่ถ้าให้เล่าก็คงไม่หมด"
"แต่ที่แน่ๆเจอแต่พวกประสาทแดก"
"เห้อ...."
วรเดชถอนหายใจ
"ของเธอเองก็น่าจะมีนะพวกผู้ชายประสาทแดกนะ"
@WanthongBotTH "ก็ที่รักข้ากลับมาจากราชการแล้วนะสิ"
"เห้อ.. สงสัยพรุ่งนี้ข้าไข้ขึ้นแง้มๆ ฮึกคิดแล้วปวดสะโพก"
วรเดชบ่นออกมา
@WanthongBotTH "กรี๊ดดดดดดด"
"หากได้แบบนั้นข้าก็อดใจรอมิไหวแล้วหนาที่จะได้ซื้อเหมา"
วรเดชยกมือปิดปากอย่างมีหวังในเรื่องนี้ความงามมาก่อนเสมอ
"พอดีที่รักข้าจะลากข้าไปเมืองท่าแล้วคือเมืองท่าร้อนตับแตกแดดก็แรงข้าเลยต้องใช้บ่อย"
กะเทยไม่กลัวร้อนแต่หน้าต้องเป๊ะปังปุริเย่จ้า
@Kosol_th "ข้าเข้าใจแล้ว"
อบอุ่นจริงพ่อคุณ...
คนอะไรร้ายกะคนทั้งเมืองดีกะดิฉันคนเดีบวถามฉันรึยั๊ง
"งั้นคืนนี้นอนเฉยๆหนา"
คืนนี้วรเดชจะรอดรึไม่
@Kosol_th "ให้ตายสิ"
วรเดช เอียงศีรษะเล็กน้อย มองดูอีกฝ่ายที่กอดซบตน
" ในหัวของท่านนี้ไม่เคยคิดเรื่องอื่นเลยหรือยังไงที่รัก"
"ไม่มีใครใช่มะ... เสร็จกะเทยล่ะ!!"
วรเดชคอยๆย่องไปที่ท่าเรืออย่างช้าๆไม่ให้พวกบ่าวบนเรือนเห็น
"เห้อ..."
วนเดชถอนหายใจฟังเสียงสองพี่น้องจนเซงเขาเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมดจนไม่อยากเดินไปไหน..
เขาชันเข่าอยู่ที่เก้าอี้ในริมหน้าต่างเหม่อมองด้านนอนเงียบๆ
คิดทบทวนถึงสิ่งที่วรเดชบอกกับเขาว่าตัวเขาในร่างเดิมนั้นมีความสุขจริงๆรึเปล่า
เขาไม่เคยคิดถึงความสุขที่ว่านั้นเองว่า
"ข้าเข้าใจแล้วท่านมิต้องกังวล"
"ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี้"
วรเดชยิ้มพลางกุมมืออีกฝ่ายไว้เบาๆ
"มิต้องห่วงข้าข้านะดูแลตัวเองได้มิเหมือนก่อน เพราะงั้นท่านมิต้องกังวลดอก"
"ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว" https://t.co/XwQwASFvwM
@JAEHWAN_00 "วดฟ... อีตานี่พูดบ้าอะไรภาษาอะไร!!! ฟังไม่รู้เรื่องโว้ยยย"
"คนสวยใช่จะเก่งทุกภาษานะยะ!!"
วรเดชโวยวายออกมาเพราะไม่รู้โดนด่าหรือโดนชวนคุย
@Kosol_th "... ข้ารู้"
" แต่วันนี้ข้าเหนื่อยมากเลยขอเลื่อนไปวันพรุ่งนี้ได้หรือไม่"
วรเดชเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงออดอ้อนดอวยอาการสะลึมสะลือ
"พรุ่งนี้ข้าจะตามใจท่านทุกอย่างเลยหนา.. เพราะงั้นแล้ววันนี้ขอข้านอนกอดท่านเฉยๆเถิด"
ร่างเรียวขยับตัวเข้าหาอีกฝ่ายซุกอกหนาด้วยอาการง่วงเต็มที่
@Kosol_th "อืม..."
"ที่รัก??"
วรเดชงัวเงียลุกขึ้นมามองหน้าคนถามด้วยใบหน้ามึนๆแบบฟังไม่ทันว่าอีกฝ่ายพูดอะไร
"มาแล้วทำไมไม่รีบนอนเหล่า.."
"ข้ารอตั้งนาน.."
มือเรียวดึงให้อีกฝ่ายลงมานอนด้วยไวๆด้วยความง่วงนอนใบหน้าสะลึมสะลือกอดอีกฝ่าย
"อืม... ที่รักตัวอุ่น"
"ที่รัก!!!! @Kosol_th"
"หยุดหิ้วคอฝ่าบาทแบบนั้นได้แล้ว! ใจดีกับน้องด้วยไม่งั้นคืนนี้ท่านได้นอนกอดหมอนแทนข้าแน่"
วรเดชเอ่ยขู่เมื่อโดนเด็กผีเรียกหา..
โอ้ยยยยยย รำคาญสองพี่น้องนี่จริงเชียว!!!! ตีกัน ทั้งวันจะบ้าตาย!
อ้าว"
" ทำไมอ้วกออกมาได้ล่ะพ่อหนุ่มชินปาจิ ไม่ไหวเลยนะกินของทิ้งขวางได้ยังไงกันน่าเสียดายของจริงๆแบบนี้แม่หนูอาเนียกับคุณแม่ของหนูอาก็คงจะเสียใจแย่ ที่เธออ้วกออกมาแบบนี้อ่ะ"
วรเดชมองด้วยสายตาผิดหวังแม้ในใจจะรู้ดีว่าสิ่งที่มอบไปให้นั้นเป็นใครก็แดก๊ไม่ได้หรอกค๊า.. https://t.co/hOcGrUal3C
โอ้ย!!!
ห้ามแล้วไม่ฟังอี๊กกกก!!!
วรเดชบ่นในใจแต่ก็ไม่ขัดขืนเพราะจูบมาแล้วจะได้ถือว่าให้รางวัลแล้วก็แล้วกันให้ตายสิ เจ้าคนเอาแต่ใจเอ๊ย!!
พอจูบไปไม่นานมือตีอกอีกฝ่ายก่อนจะดันอกอีกฝ่ายถอยหน้าถอนจูบ
"ฮึ่ย! พอได้แล้ว! คนเยอะเยะจะตายไปท่านหัดอายเสียมั้งสิ!!!"💢 https://t.co/BSFBB6SBuY