“ ย่อมได้เพคะ ”

ว่าจบก็หันไปสั่งบ่าวที่ทำงานในร้านให้ไปนำของมาให้อีกฝ่าย

... สองคนนี้งอนกันจริง ๆ ด้วย

“ เอ่อ .. ถ้าท่านจักง้อวรเดช .. หมายถึงท่านขุนวรเดชล่ะก็ ... ”

“ ฉันมีขนมลูกลานเชื่อมด้วย ท่านเอาไปให้ท่านขุนเถิด เขาว่าหากกินของหวานแล้วจักอารมณ์ดีหนา ”

0 0

"โอ้ย!!"

"ถามช้าไปแล้วข้ามิได้รอ!"

วรเดชตะโกนบอกก่อนจะห่อตัวกับผ้าห่มด้วยความอับอายเหลือจะทนจากกิริยาที่ได้รับกลับมาจากอีกฝ่าย

ตอนนี้งอน

และหมดความมั่นใจ https://t.co/ASJcqAlFHT

0 0

"...."

ชิปหายแล้ว!!!!

ทำไมนิ่งวะ!!

หรือท่านี้มีเสน่ห์​ไม่พอ!!!

หรือชุดไม่ดีวะค่ะ!!!

วรเดชหน้าหน้าแดงขึ้นมาเพราะอีกฝ่านดันเงียบไม่พูดไรเหมือนอมสากอยู่ในปากซะงั้น!!! กะเทยขาดความมั่นใจ​ค๊า!! https://t.co/k6UBzYmN9m

0 4

"แหม๊ะ" "ช่วงนี้เงียบๆ​ ข้าเองก็เป็นสาวเป็นนางจะทำตัวเป็นพวกนิสัยหนีเที่ยวบ่อยๆทำไมกันข้านะไม่ใช่พวกใจง่ายเสียหน่อย.."

วรเดชหัวเราะออกมา

"จริงๆข้าก็แค่ปวดขาเท้านั้นแหละยะ"

7 13

โอ้ย... ง่วงอยากนอน

วรเดชบ่นในใจแต่เด็กผีดันไม่ให้นอนนี้สิเลยนั่งตาเหม่อเป็นหินอยู่ข้างๆแขน..

0 3

"แต่สันนี้ข้าเมื่อยข้ายิ่งนัก"

"ข้าอยากได้ใครสักคนมาอุ้มพาส่งข้าเข้าเรือนจังเลยหนาข้าคงใจเต้นแรงเป็นแน่...."

วรเดชแกล้วหรี่ตามองส่งสายตาให้อีกฝ่ายแบบมีใน...

0 0

"งั้นหรอของฉันเองก็ยังปวดๆหัวอยู่ถ้าให้เล่าก็คงไม่หมด"

"แต่ที่แน่ๆเจอแต่พวกประสาทแดก"

"เห้อ...."

วรเดชถอนหายใจ

"ของเธอเองก็น่าจะมีนะพวกผู้ชายประสาทแดกนะ"

0 0

"ก็ที่รักข้ากลับมาจากราชการแล้วนะสิ"

"เห้อ.. สงสัยพรุ่งนี้ข้าไข้ขึ้นแง้มๆ​ ฮึกคิดแล้วปวดสะโพก"

วรเดชบ่นออกมา

0 0

"กรี๊ดดดดดดด"

"หากได้แบบนั้นข้าก็อดใจรอมิไหวแล้วหนาที่จะได้ซื้อเหมา"

วรเดชยกมือปิดปากอย่างมีหวังในเรื่องนี้ความงามมาก่อนเสมอ

"พอดีที่รักข้าจะลากข้าไปเมืองท่าแล้วคือเมืองท่าร้อนตับแตกแดดก็แรงข้าเลยต้องใช้บ่อย"

กะเทยไม่กลัวร้อนแต่หน้าต้องเป๊ะปังปุริเย่จ้า

0 0

"ข้าเข้าใจแล้ว"

อบอุ่นจริงพ่อคุณ...

คนอะไรร้ายกะคนทั้งเมืองดีกะดิฉันคนเดีบวถามฉันรึยั๊ง

"งั้นคืนนี้นอนเฉยๆหนา"

คืนนี้วรเดชจะรอดรึไม่

0 1

"ให้ตายสิ"

วรเดช เอียงศีรษะเล็กน้อย มองดูอีกฝ่ายที่กอดซบตน

" ในหัวของท่านนี้ไม่เคยคิดเรื่องอื่นเลยหรือยังไงที่รัก"

0 0

"ไม่มีใครใช่มะ... เสร็จ​กะเทยล่ะ!!"

วรเดชคอยๆย่องไปที่ท่าเรืออย่างช้าๆไม่ให้พวกบ่าวบนเรือ​นเห็น

4 17

"เห้อ..."

วนเดชถอนหายใจฟังเสียงสองพี่น้องจนเซงเขาเมื่อยเนื้อเมื่อย​ตัว​ไปหมดจนไม่อยากเดินไปไหน..

เขาชันเข่าอยู่ที่เก้าอี้ในริมหน้าต่าง​เหม่อมอง​ด้านนอนเงียบๆ

คิดทบทวน​ถึงสิ่งที่วรเดชบอกกับเขาว่าตัวเขาในร่างเดิมนั้นมีความสุขจริงๆรึเปล่า

เขาไม่เคยคิดถึงความสุขที่ว่านั้นเองว่า

3 10

"ข้าเข้าใจแล้วท่านมิต้องกังวล"

"ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี้"

วรเดชยิ้มพลางกุมมืออีกฝ่ายไว้เบาๆ

"มิต้องห่วงข้าข้านะดูแลตัวเองได้มิเหมือนก่อน​ เพราะงั้น​ท่านมิต้องกังวลดอก"

"ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว" https://t.co/XwQwASFvwM

2 7

"วดฟ... อีตานี่พูดบ้าอะไรภาษาอะไร!!! ฟังไม่รู้เรื่องโว้ยยย"

"คนสวยใช่จะเก่งทุกภาษานะยะ!!"

วรเดชโวยวายออกมาเพราะไม่รู้โดนด่าหรือโดนชวนคุย

0 0

"... ข้ารู้"

" แต่วันนี้ข้าเหนื่อยมากเลยขอเลื่อนไปวันพรุ่งนี้ได้หรือไม่"

วรเดชเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงออดอ้อน​ดอวยอาการสะลึมสะลือ

"พรุ่งนี้ข้าจะตามใจท่านทุกอย่างเลยหนา.. เพราะงั้นแล้ววันนี้ขอข้านอนกอดท่านเฉยๆเถิด"

ร่างเรียวขยับตัวเข้าหาอีกฝ่ายซุกอกหนาด้วยอาการง่วงเต็มที่

0 0

"อืม..."

"ที่รัก??"

วรเดชงัวเงีย​ลุกขึ้นมามองหน้าคนถามด้วยใบหน้ามึนๆแบบฟังไม่ทันว่าอีกฝ่ายพูดอะไร

"มาแล้วทำไมไม่รีบนอนเหล่า.."

"ข้ารอตั้งนาน.."

มือเรียวดึงให้อีกฝ่ายลงมานอนด้วยไวๆด้วยความง่วงนอนใบหน้าสะลึมสะลือ​กอดอีกฝ่าย

"อืม... ที่รักตัวอุ่น"

0 0

"ที่รัก!!!! "

"หยุดหิ้วคอฝ่าบาทแบบนั้นได้แล้ว! ใจดีกับน้​องด้วยไม่งั้นคืนนี้ท่านได้นอนกอดหมอนแทนข้าแน่"

วรเดชเอ่ยขู่เมื่อโดนเด็กผีเรียกหา..

โอ้ยยยยยย​ รำคาญ​สองพี่น้อง​นี่จริงเชียว!!!! ตีกัน​ ทั้งวันจะบ้าตาย!

2 2

อ้าว"

" ทำไมอ้วกออกมาได้ล่ะพ่อหนุ่มชินปาจิ ไม่ไหวเลยนะกินของทิ้งขวางได้ยังไงกันน่าเสียดายของจริงๆแบบนี้แม่หนูอาเนียกับคุณแม่ของหนูอาก็คงจะเสียใจแย่​ ที่เธออ้วกออกมาแบบนี้อ่ะ"

วรเดชมองด้วยสายตาผิดหวังแม้ในใจจะรู้ดีว่าสิ่งที่มอบไปให้นั้นเป็นใครก็แดก๊ไม่ได้หรอกค๊า.. https://t.co/hOcGrUal3C

0 0

โอ้ย!!!

ห้ามแล้วไม่ฟังอี๊กกกก!!!

วรเดชบ่นในใจแต่ก็ไม่ขัดขืนเพราะจูบมาแล้วจะได้ถือว่าให้รางวัล​แล้วก็แล้วกันให้ตายสิ​ เจ้าคนเอาแต่ใจเอ๊ย!!

พอจูบไปไม่นานมือตีอกอีกฝ่ายก่อนจะดันอกอีกฝ่ายถอยหน้าถอนจูบ

"ฮึ่ย! พอได้แล้ว! คนเยอะเยะจะตายไปท่านหัดอายเสียมั้งสิ!!!"💢 https://t.co/BSFBB6SBuY

0 2