//=time() ?>
".. อุ้ยตาย คือข้า"
เลิ่กลั่กวรเดชรู้สึกเกรงแปลกๆแบบบอกไม่ถูกอยู่ๆก็ตัวเกรง
"ข้า วรเดช เจ้าคะ"
เอ่นวาจาสุภาพพร้อมถอนสายบัวงามๆ https://t.co/UkqYaznPE7
"หืม... กระไรกันทำไมพวกเจ้ามิหลับมินอน"
"ไม่ไหวเลยนะข้านะน่ะนอนตอนรุ่งสางบ่อยเลยช่วงนี้เหตุผลก็..."
"ข้าว่างมาก"
วรเดชสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็เก็บอาการไว้เพราะจะเสียมารยาทเอาได้,
{กรี้ดดดยิ้มได้สยองมากตาแก่นี่... ดูอันตรายชอบกลอีกต่างหาก}
{ จากสัญชาตญาณของกระเทยผู้ สวยและในปฐพี ข้าไม่ควรทำตัวไม่ดี}
วรเดชคุยกับตัวเองในใจ
"สวัสดีเจ้าคะ ข้ามีนามว่า วรเดช ยอนดีที่ได้พบท่าน" https://t.co/zLNyjolui6
"ตาย ต๊ายเจอเด็กหนุ่่มหล่อ"
"สวัสดีจ้าข้ามีนามว่า วรเดช ยินดีที่ได้พบเจ้าหนาพ่อหนุ่มน้อย" https://t.co/x9ocnfnhrz
"น่าเสียดายที่ข้าไม่มีช็อกโกแลตให้แต่ตัวข้ากินได้นะหนุ่มๆ"
"อยากกินข้า"
"... หรือทำอะไรข้าก็ตามใจเลย"
.
.
.
.
.
.
.
**ชี้แจ้ง ที่รักไม่อยู่กระเทยแรดได้
"อุ้ยตาย น่ารักจริงเชียวพ่อหนุ่มน้อย"
วรเดชรับดอกไม้มาแบบปลื้มใจในความใสซื่อของหนุ่มน้อยสี่ตาหน้าตาบ้านๆ
"ถ้าไม่ติดว่าพี่สาวมีที่รักแล้วคงจะชวนำ, เดตด้วยให้หายเหงาหงอยแล้วแต่น่าเสียดายที่ที่รักพี่สาวเขาดุมาก"
"แต่พยายามเขานะพ่อหนุ่มน้อยต้องมีคนให้ช็อกโกแลตเธอสักคนแน่ๆ" https://t.co/snbzBp3Zxi
"วันวาเลนไทน์แล้วหรอย่ะ.. เหอะ"
"ให้ตายสินี้มันวันรวมตัวของพวกคนโสดซิงชัดๆเลย"
วรเดชยิ้มกระตุกเพราะเหมือนปีนี้จะไม่มีบาร์โฮสต์ให้เขาเพราะดันอยู่ในยุคที่อะไรๆก็ไม่เท่าเทียมกัน 8 ปี 9 ปีก็ยังต้องทน
@jukyungbot "ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"
"รู้รึเปล่ากินเด็กนะเป็นอมตะนะ"
"เวลานี้มันไม่ใช่เวลานอนเสียหน่อยนะย่ะ!!!"
"มันคือค่ำคืนแห่งการฉลอง!!! ถึงบาร์โฮสต์จะไม่มี แต่ก็เมาได้ ยาดงยาดอง เหล้าต้ม ก็เอามา!!!!"
"จริงสิ คุณแม่ไปตามคุณแม่มาเมาด้วย!!ฉลองความก้าวหน้าของเรา!"