//=time() ?>
@Kosol_th "ข้ามิอยากรบกวนท่านเสียหน่อย"
"ท่านมีงานราชการที่ต้องจัดการไหนจะต้องไปหา ไปหาฝ่าบาทอีกยังไงข้าจะไม่ไปไหนคนเดียว"
"ข้าจะเอาบ่าวบ่นเรือนท่านไปด้วยดีรึไม่"
วรเดชเอ่ยข้อต่อรองออกมาอย่างน้อยก็น่าจะทำให้คนตรงหน้าเบาใจลงหน่อยอย่างน้อยมีบ่าวไปด้วยก็ช่วยอะไรได้เยอะ
"ตายจริง... ข้านะน่ะออกจะเป็นคนเรียบร้อยไม่เคยเกเรหนีไปไหนมาไหนเลยนะ"
"พวกเจ้าอย่าใส่ความสาวสวยแสนดีอย่างข้าสิข้าเสียหายนะ"
ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"ให้ตายสิ"
"ข้ากำลังเสริทความงามอยู่ยังไม่ว่างตอบอะไรใครหรอกนะไว้รอข้าเสริมสวยเสร็จก่อนแล้วจะตอบนะจ้า"
"เนื่องจากที่มีคนมากหน้าหลายตาข้าจะขอแนะนำตัวอีกรอบแล้วกัน"
"ข้า ขุนวรเดช คนสวยที่สุดในสยาม(?)"
"แล้วพวกเจ้าล่ะมีนามว่ากะไรกัน??"
#พูดคุยทำความรู้จักกับคนที่มาคอมเมน
วรเดชลุกขึ้นมานั่งก่อนจะมองหน้าดุดันของอีกฝ่ายสองก่อนจะก้มหน้าไป
จุ๊บ
ที่แก้มเล็กน้อยแล้วถอยหน้าออกมายิ้มหวานให้
"ถ้างั้นก็ตั้งใจทำงานเข้าหนาข้าจะรอที่รักอยู่ที่นี้เป็นเด็กดี"
วรเดชคิดว่าให้กำลังใจอีกฝ่ายสักหน่อยก็ดีเะพราะวันๆวรเดชก็ไม่ได้ทำอะไรอาศัยบนเรือนอีกฝ่ายไปวันๆ https://t.co/NXAqADE8Xb
"ที่รักว่าเขา อ่อ.."
ทำหน้าบุคคลที่ยังไม่ลุกจากเตียงตั้งแต่ตื่นมาเพราะอากาศดีเกินจนเตียงมันดูดวิญญาณไม่เลิกสักที https://t.co/Y2Fe1kdT9N
พลิกตัวนอนต่ออย่างขี้เกียจ
เพราะวันนี้วรเดชว่างว๊างงงงงง
"คร่อกกกกกก---"
@Kosol_th วรเดชหันมามองอีกฝ่ายสายตามองมือที่าสัมผัสปลายผมพร้อมมองหน้าอีกคน..
โอ้ว.. ดูหน้านั้นดิสวสัยจะพูดจริงแฮะพคิดแบบนั้นแล้วก็ช่วยไม่ได้
ใบหน้าเรียวเอนไปซบมือของอีกฝ่ายแทนด้วยแววตาโหยหา
"ข้าคิดถึงท่าน"