بر سرم آشیانه بست کلاغ
آسمان تیره گشت چون پر‌ زاغ
مرغ شب‌خوان که با دلم می‌خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بی‌برگشت ...

0 16